آیا لباس‌های ما زمین را نابود می‌کند؟

نظیر اکثر آدم‌ها، استیسی دولی عاشق مد هست. او می‌گوید: “برای من خرید کردن ‌درمانی هست، خرید کردن کردن راهی هست برای تمدّد اعصاب، من لباسی می‌خرم و آن را به خانه می‌برم و می‌پوشم و با آن یک خروار تصویر می‌گیرم”.

لکن امروزه در دنیایی که مد سریعاً ازای می‌گردد و در شرایطی که فروش‌گاه‌های برتر، گروه‌های خویش را نه فصلی بلکه هفتگی ازای می‌کنند، قابلیت دارد که خرید کردن کردن بیشتر از پیش اعتیاد‌آور گردد. ملت عموماًً بیشتر از آنچه احتیاج دارند لباس می‌خرند، تنها برای آنکه با آخرین مد همقدم باشند و استیسی نیز که عاشق این هست که ببیند فروش‌گاه‌های محبوبش چه لباس‌های جدید‌ای آورده‌اند، یکی از همین اشخاص هست.

به بیان بی‌بی‌سی، لوسی سیگل، مطبوعات‌نگار حیطهٔ ناحیه‌‌‌ زیست معرفی می‌دهد:” تغییرات شتابناک جهان مد ما را وسوسه می‌کند تا بیشتر از نیازمان لباس بخریم، این سامانه‌های تولیدی می باشند که حجم بالایی از لباس را به داد و ستد می‌فرستند”.

هر چه اکثر فروش‌گاه‌ها، مثال‌هایی مشابه آنچه در نشان دادن‌های مد عرضه می‌گردد را با قیمتی ارزان به ما ارائه کنند، اکثر ترغیب می‌شویم تا خودمان را با ظاهر و اگر چه لباس‌‌های طرح‌ها، هم صدا کنیم. زرگ‌ترین سخت این ماجرا صدمه و آسیبی هست که به ناحیه‌ زیست وارد می‌گردد، چنان‌که استیسی در مستند تازه خویش، “راز‌های کثیف جهان مد”، نسبت به آن پژوهش نموده هست. در این فیلم او به نتیجه تکان‌دهندهٔ اشتهای سیری‌ناپذیر ما به پوشاک ارزان در کل دنیا می‌پردازد.

این روز هاً مطرح شده هست که صنعت مد و پوشاک یکی از پنج صنعت زیاد آلوده‌کننده در کل دنیا هست و در ردیف صنعت نفت قرار می‌گیرد. استیسی می‌گوید: “به نظر من سر‌سام‌آور هست”. لوسی معرفی می‌دهد: “در کل دنیا ما سالانه بیشتر از ۱۰۰ میلیارد لباس نو از الیاف و پارچه‌های نو طراحی می‌کنیم و کرهٔ زمین گنجایش چنین حجمی را ندارد”.

استیسی در سفرش به قزاقستان، کشوری که به علت طراحی پنبه تحت کارایی قرار گرفته هست، دریافت که تا چه مقدار مد و صنعت پوشاک امکان دارد به ناحیه زیست آسیب برساند. استیسی در صورتی که بر زمینی که وقتی بستر دریاچهٔ آرال بوده و حال خشک شده هست و شتر‌ها در آن می‌چرند، ایستاده هست، می‌گوید: “شما نمی‌توانید عظمت فاجعه را دریابید مگر آنکه آن حالت را از نزدیک ببینید. من احساس می‌کنم که به‌ نیکی می‌دانم پلاستیک چه بر سر زمین می‌آورد ما هر روز در این مورد حرف می‌زنیم لکن آیا می‌دانستم که پنبه می‌تواند چه بلایی بر سر زمین بیاورد؟ اگر چه که نمی‌دانستم. هرگزً فکرش را نیز نمی‌کردم”.

اندونزی یکی از برتر‌ترین قطب‌های طراحی پوشاک در دنیا هست. بر کنارهٔ رودخانهٔ سیتاروم بیشتر از ۴۰۰ کارخانه قرار دارد و فعالان ناحیه ‌زیست می‌گویند زیادی از آنان هر روزه مواد زائد سمی کارخانه را در آبراهه‌های منطقه می‌ریزند. استیسی به نتیجه نا سالم طراحی‌کننده‌های برتر پوشاک غیر از این در دنیا اشاره می‌کند و می‌گوید:”از دید من، این یک فاجعهٔ کل هست و می بایست به علت داشت که اندونزی در ضمن یکی از پنج (کشورتولید‌کنندهٔ پوشاک) در افق دنیا نیست. من از تصورش نیز وحشت می‌کنم. دشوار هست که باور کنم لباس‌هایی که می‌پوشم می‌تواند اینقدر به ناحیه زیست آسیب بزند. حالا نیکو می‌دانم که تا چه مقدار صنعت می‌تواند تهدیدی برای سیارهٔ زمین باشد”.

استیسی می‌گوید:” از طرف خودم در صورتی که بگویم غیر از این لباس نمی‌خرم تماماًً دروغ اطلاق‌ام، لکن حالا نیکو می‌دانم که به منزله ی مصرف‌کننده چه نقش تعیین‌کننده‌ای در این ماجرا دارم. پولی که ما برای خرید کردن لباس می‌پردازیم ارزش اصلی آن نیست، ارزش اصلی آن میلیون‌ها گالن آب پاکیزه هست که برای تهیهٔ پارچه به موضوع رفته هست یا میلیون‌ها گالن آب شیرین هست که با مواد شیمیایی برای رنگ کردن پارچه آلوده شده هست”.

او می‌گوید: ” این موقعیتی هست که واجب هست به آن دقت گردد و زیاد فوری نیز دقت گردد. می بایست همین حالا به اهمیت و فوریت آن آگاه شویم زیرا صادقانه بگویم، لحظه اضافه نداریم”.

منبع: کشور ما آرت