داروهای نیروزا در بدنسازی
برای هر ورزشکاری در حد کسب و کار‌ای داشتن داده های هرچند جزئی نسبت به داروهای نیروزا ضرروی می باشد ولو در صورتی که هدف استفاده از آنان را نداشته باشد.
به اعلام آلامتو و به قول روزنامه تناسب اندام؛ در طول دهه ۱۹۶۰، استفاده از داروهای نیروزا سرعت گرفت و ورزشکاران و قهرمانان از کل دنیا، آغاز به مصرف این داروها برای ازدیاد کارایی‌شان کردند. کشورهایی سان آلمان شرقی نیز، این داروها را در دسترس ورزشکارانشان قرار دادند، تا در ورزش به سلطه مطلق دست یابند.
داروهای ازدیاد دهنده کارایی زیادی وجود دارند، سان استروئیدهای آنابولیک، آگونیست‌های بتا ۲، گنادوتروپین جفتی انسانی، هورمون جسم زرد، و انسولین. با اینحال، استفاده از این داروهای نیروزا، خطرات سلامتی بسیاری در پی خواهد داشت. پس چندین نهاد نظارتی در کل دنیا تاسیس شده‌اند تا بر استفاده از این محصول ها، وارسی و مراقبت داشته باشند.
تا آنجا که به بازی‌های المپیک مربوط می‌گردد، آژانس بین المللی مبارزه با دوپینگ که مقر آن در مونترآل کانادا می باشد، بر مصرف این داروهای ممنوع به دست ورزشکاران مراقبت می‌کند. این نهاد، هر ساله یک لیست تازه از همه داروهای ممنوعه منتشر می‌کند تا اطلاع عمومی را ازدیاد دهد. با این اکنون، بعضی داروهای اعلا وجود دارند که مصرف آنان بلامانع می باشد، اگر چه تا حد مجاز!
برای آنکه داده های زیادتری نسبت به بعضی از مشهور‌ترین داروهای نیروزا به دست آورید، مسلماً این مقاله را به توجه بخوانید.
محرک‌ها
محرک‌ها، داروهای روانگردانی می باشند که توانایی‌های ذهنی و جسمی را بطور موقت ازدیاد می‌دهند. مصرف محرک‌ها منتهی به ازدیاد ناگهانی میزان دوپامین و نوراپی‌نفرین در مغز می‌شود. با این عمل، فشار خون و در کنار این ضربان قلب ازدیاد می‌یابد.
بعد از مصرف محرک‌ها، عروق خونی منقبض می‌شوند و به ادامه آن قند خون ازدیاد یافته و تنفس تند می‌شود. پیامدهای آن عبارتند از ازدیاد درجه‌ی هوشیاری و حس وجد بیشتر.
محرک‌ها با عرضه درجه‌ی بالایی از استقامت برای ورزشکاران، توانایی‌های آنان را ازدیاد می‌دهند. با اینحال این داروها، خطرات سلامتی خاصی را ابداع می‌کنند، سان نارسایی قلبی عروقی و تشنج‌های مهلک. بعضی از مشهور‌ترین محرک‌ها عبارتند از کوکائین، آدرافینیل و پمولین.
مسکن‌های مخدر
مسکن‌های مخدر، موثرترین نوع داروهای مسکن می باشند. مسکن‌های مخدر، بهرحال تحت گروه بندی مواد مخدر قرار می‌گیرند و مشتق از مواد مخدر هم می باشند. مخدرها، آلکالوئیدهای در دسترس در تریاک می باشند.
منبع این آلکالوئیدها، دانه‌های خشخاش تریاک می باشد. ورزشکاران از این داروها استفاده می‌کنند، چون که آنان درد را کم شدن می‌دهند، در دستاورد ورزشکاران می‌توانند سخت‌تر تمرین کنند و برای مدت خیلی زیادتری، حرکات کششی اعمال دهند.
مسکن‌های مخدر دارای خواص کاهش استرس بسیاری هم می باشند که می‌تواند در بالا بردن حد عملکرد یک ورزشکار، خیلی سودمند باشد. برخی از متداول ترین مسکن‌های مخدر عبارتند از بوپرنورفین، دکسترو مورامید، هروئین، مورفین و پتیدین.
استروئیدهای آنابولیک آندروژنیک
استروئیدهای آنابولیک آندروژنیک، برابر‌های مصنوعی هورمون انسانی تستوسترون می باشند، چون که معین شده که همان خواص شیمیایی را دارند. آنان به بهبود توده‌ی عضلانی و در کنار این کم شدن هنگام ریکاوری بدن هم یاری می‌کنند.
استروئیدهای آنابولیک آندروژنیک، اساسا به دو گروه تقسیم می‌شوند: اگزوژن که بطور طبیعی در بدن آدمیزاد طراحی نمی‌گردد، و اندوژن که بدن آدمیزاد، بطور طبیعی آن را طراحی می‌کند. مته نولون، مثال‌ای از استروئیدهای آنابولیک آندروژنیک اگزوژن می باشد و آندروستندیول (یا آندرو) یک نوع استروئید آنابولیک آندروژنیک اندوژن می‌باشد.
هورمون‌های پپتید
هورمون‌های پپتید، در بدن آدمیزاد طراحی شده و به دست خون به اندام‌های متفاوت بدن منتقل می‌شوند. این هورمون‌ها می‌توانند بر عملکرد دیگر اندام‌های بدن اثر بگذارند. مصرف این هورمون‌ها، قدرت عضلات را ازدیاد می‌دهد. این هورمون‌ها، طراحی سلول‌های قرمز خون را هم ازدیاد می‌دهند که به نوبه خویش، ظرفیت حمل اکسیژن خون را بالا می‌برد. این مسئله بطور جلو با عملکرد ورزشکار در رابطه می باشد. اریتروپوئیتین، هورمون‌های رشد انسانی، انسولین، و کورتیکوتروفین تعدادی مورد از متداول‌ترین مثال‌های پپتید می باشند.
آگونیست‌های بتا ۲
اگونیست‌های بتا ۲ با تحریک سلول‌های بتا، عضلات در دسترس در مسیر‌های حرکت هوا را منبسط می‌کنند. آنان به موقع استنشاق، اثراتی مشابه محرک‌ها القا می‌کنند و هم زمان هنگامیکه به بدن وارد کردن شوند، می‌توانند سان استروئیدهای آنابولیک عمل کنند!
برخی از متداول ترین آگونیست‌های بتا ۲ عبارتند از آلبوترول سان AccuNeb, Proventil HFA, ProAir HFA, Ventolin HFA و لوالبوترول که در بر دارنده Xopenex, Xopenex HFA و پریبوترول سان Maxair, Maxair Autohaler می‌باشد. برای ورزشکارانی که از اختلالات تنفسی رنج می‌برند، بلامانع می باشد که از آگونیست‌های استنشاقی بتا ۲ برای پیشگیری از انقباض برونش در طول عملکردشان استفاده کنند.
تعدادی داروی بقیه برای ازدیاد عملکرد
عامل ها پوشاننده سان دیورتیک‌ها، دکستران و اپی تستوسترون برای ورزشکاران ممنوع می باشند، چون که آنان کشف دیگر داروهای ممنوع را در ادرار یا آزمایشات بقیه، غیر ممکن می‌سازند.
گلوکوکورتیکو استروئیدها از حرف دگزامتازون و پردنیزولون، دارای خواص ضد التهاب و ضد درد می باشند که ورزشکاران را قادر می‌سازد، بدون ولو پایین ترین حس درد، رقابت کنند. این داروها هنگامیکه مستقیما به داخل خون وارد کردن شوند، می‌توانند یک احساس شور و شعف هم بوجود بیاورند.
روشی که یک داروی ازدیاد دهنده‌ی عملکرد بر بدن اثر می‌گذارد، شاید با دقت به نوع بدن، دوز دارو و… فرق بسیاری داشته باشد. از آنجا که آنان می‌توانند تاثیرات مخربی بر سلامت مصرف کنندگان بگذارند، دستورالعمل‌های مربوط به حدود مجاز مصرف این داروها، روز به روز سخت گیرانه‌تر می‌شوند.