همه چیز درباره ویتامین سی

یکی از ویتامین هایی مهم و مورد احتیاج بدن که شایدً با آن باخبر هستید ویتامین سی می باشد، در این مطلب به شکل تمام خواص ویتامین C را مورد وارسی قرار میدهیم.

به بیان آلامتو و به قول کاتالوگ سلامت؛ ویتامین C که به منزله اسید اسکوربیک هم شناخته شده می باشد یک ویتامین محلول در آب می باشد که به طور طبیعی در بعضی از غذاها یافت می‌گردد و به بعضی از مواد هم افزوده می‌شود. ضمناً شما می‌توانید ویتامین C را به شکل مکمل هم دریافت نمایید. آدمیزاد‌ها بر خلاف زیادتر حیوانات، قادر به سنتز ویتامین C در داخل بدن خویش نیستند به همین علت می بایست آن را از روش مواد غذایی توسط اورند. ویتامین C برای بیوسنتز کلاژن،ال-کارنیتین و انتقال دهنده‌های عصبی ناب مورد احتیاج می باشد. این ویتامین ضمناً در متابولیسم پروتئین هم نقش دارد. همانطور که می‌دانید کلاژن یکی از اجزای مهم بافت همبند می باشد که نقش زیاد مهمی در درمان زخم‌ها بازی می‌کند. ویتامین C یک آنتی اکسیدان مهم فیزیولوژیکی می باشد که تحقیقات گوناگون نشان داده می باشد که می‌تواند کرد و ساخت بقیه آنتی اکسیدان‌ها در بدن را تحریک کند. تحقیقات مختلفی بر روی نتیجه ی ویتامین C بر روی جلوگیری یا به تاخیر انداختن رشد و گسترش سلول‌های سرطانی ناب، بیماری‌های قلبی-عروقی و بقیه بیماری‌هایی فرجام شده می باشد که استرس اکسیداتیو در آنان نقش حیاتی بازی می کند. علاوه بر عملکرد بیوسنتزی و آنتی اکسیدانی آن،ویتامین C نقش زیاد مهمی در عملکرد سامانه ایمنی بدن و بهبود جذب «آهن غیر نیز» از «آهن جانور در غذاهای گیاهی» دارد. کمبود ویتامین C موجب ابداع بیماری به نام اسکوروی می‌گردد که علائم آن خستگی یا سستی ، ضعف گسترده بافت همبندو اسیب پذیری مویرگی می باشد. سلول‌ها ویتامین C را از روش پروتئین حمل کننده ناب جمع آوری می‌کنند. در مطالعات آزمایشگاهی دانشمندان دریافته اند که ویتامین C اکسید شده یا دهیدرواسکوربیک اسید از روش بعضی از حاملان گلوکز وارد سلول‌ها می‌شوند و ضمناً به شکل داخلی به اسید اسکوربیک احیا می شوند. ضرورت فیزیولوژیک جذب دهیدرواسکوربیک اسید و نقش آن در ویتامین C تا الان معین نیست. ویتامینC خوراکی غلظت پلاسمایی را ابداع می کند که می بایست به طور تمام کنترل شود. با تقریب، ۷۰ الی ۹۰ درصد ویتامین C با مصرف ۳۰ الی ۱۸۰ میلی گرم از آن در روز جذب می‌گردد. با اینحال، در دوزهای بالاتر از یک گرم در روز، جذب این ویتامین کمتر از ۵۰ درصد خواهد بود و اسید اسکوربیک متابولیزه نشده وارد ادرار می‌گردد و از بدن دفع می‌شود. نتایج دستاورد از مطالعات فارماکوکینتیک نشان می‌دهد که دوز خوراکی ۱.۲۵ گرم در روز از اسید اسکوربیک اوج غلظت پلاسمایی متوسط ۱۳۵میکرومول درلیتر را ساخت می‌کند که دو مقابل زیادتر از میزان ساخت شده در ردپا مصرف ۲۰۰ الی ۳۰۰ میلی گرم اسید اسکوربیک از غذاهای غنی از ویتامین C می باشد. نتایج دستاورد از طرح‌های فارماکوکینتیک پیش گویی می‌کند که در ضمن دوزی به اندازه ۳ گرم که هر ۴ ساعت یکبار مصرف می‌گردد هم می‌تواند اوج غلظت پلاسمایی ۲۲۰ میکرومول بر لیتر را ساخت کند. محتوای کلی ویتامین C در بدن از ۳۰۰ میلی گرم تا ۲ گرم مختلف خواهد بود. میزان بالای ویتامین C در سلول‌ها و بافت ها نگهداری می‌گردد و در لکوسیت (سلول های سفید خون)، چشم، غدد فوق کلیوی، غده هیپوفیز و مغز زیادتر می باشد. پهنا تقریباً پایین از ویتامین C (غلظت میکرومولار) در مایعات خارج سلولی، شبیه پلاسما، سلول‌های قرمز خون و بزاق یافت می‌گردد.

مطلب مرتبط: خواص ویتامین C برای زیبایی

مقدار مصرف ویتامین C:

میزان پیشنهادی برای مصرف ویتامین C و بقیه مواد معدنی بر پایه ی مراجع گوناگون گسترش یافته می باشد. DRI کلمه ای عمومی برای گروه ای از قیمت‌های مرجع می باشد که در برنامه ریزی و تحلیل مصرف مواد مغذی مورد استفاده قرار می گیرد. این قیمت ها که بر پایه ی سن و جنس اشخاص متغیر می باشد حاوی مورد های زیر میباشد:

• میزان مجاز توصیه شده(RDA): متوسط پهنا در روز مصرف که برای بر طرف نیازهای اشخاص سالم توصیه می‌گردد.
• مصرف مطلوب(AI): هنگامی گسترش پیدا می‌کند که شواهد ناکافی بودن RDA وجود داشته باشد.
• پهنا بالای مصرف قابل تحمل(UL): حداکثر مصرف در روز که به احتمال بیشتر موجب ابداع عوارض جانبی نمی‌گردد.

جدول ۱، RDA برای ویتامین C را ابراز نموده می باشد. RDA ها برای ویتامین C بر پایه ی عملکرد آنتی اکسیدانی و فیزیولوژیکی آن در گلبول‌های سفید خون می باشد و عموماً زیادتر از میزان مورد احتیاج برای محافظت از بدن در مقابل ابداع کمبود می‌باشد. برای نوزادان از هنگام تولد تا ۱۲ ماهگی،FNB میزان AI مطلوب برای ویتامین C را منتشر نموده می باشد.

مصرف مطلوب(AI)

منابع شامل ویتامین C:

غذاها:

میوه‌ها و سبزیجات عالی ترین منبع ویتامین C می باشند. مرکبات، گوجه فرنگی و آب گوجه فرنگی و سیب زمینی مشهورترین منبع ویتامین C در رژیم غذایی آمریکایی‌ها شمرده می‌گردد. بقیه منابع غذایی سودمند در برگیرنده فلفل دلمه ای قرمز و سبز، کیوی، کلم بروکلی، توت فرنگی، کلم بروکسل و طالبی می باشد.اگرچه ویتامین C به طور طبیعی در غلات وجود ندارد لکن می توان غلات صبحانه را با ویتامین C غنی کرد. محتوای ویتامین C در غذاها امکان دارد با ذخیره سازی دراز مدت و پختن آن کم شدن پیدا کند چون اسید اسکوربیک جانور در آن در آب قابل حل می باشد و بر ردپا گرما تخریب می‌گردد. بخارپز کردن و گذاشتن این مورد های در مایکروویو می‌تواند از این مبحث بکاهد. خوشبختانه، زیادتر غذاهایی که منبع عالی از ویتامین C می باشند عموماً به شکل خام قابل مصرف اند. مصرف ۵ وعده گوناگون از سبزیجات و میوه‌ها در روز می‌تواند بیشتر از ۲۰۰ میلی گرم ویتامین C فراهم آورد.

DV به معنای قیمت در روز می باشد. DV ها به دست سازمان غذا و داروی آمریکا گسترش یافته می باشد و به اشخاص یاری می‌کند محتوای مواد مغذی جانور در محصول های را در رژیم غذایی خویش مورد مقایسه قرار دهند. DV برای ویتامین C حدود ۶۰ میلی گرم برای اشخاص بزرگسال و کودکان ۴ سال و بالاتر می باشد. FDA مجموع ساخت کنندگان مواد غذایی را ملزم نموده می باشد برچسب میزان ویتامین C جانور را بر روی محصول های خویش قرار دهند و درصد DV برای آن را ابراز کنند. غذاهایی که میزان DV بیست درصد یا زیادتر را دارند به منزله منبع غنی از مواد مغذی در نظر گرفته می‌شوند.

مکمل‌های غذایی:

مکمل‌ها عموماً در برگیرنده ویتامین C به شمایل اسید اسکوربیک می باشند که فراهمی زیستی مقابل طبیعی اسید اسکوربیک در مواد غذایی شبیه آب پرتقال و کلم بروکلی را دارد. بقیه شکل های مکمل‌های ویتامین C در برگیرنده سدیم اسکوربات،کلسیم اسکوربات ، بقیه اسکوربات‌های معدنی، اسید اسکوربیک با بیوفلاونوئید، محصول های ترکیبی شبیه Ester-C می باشد که در برگیرنده کلسیم اسکوربات، dehydroascorbate،کلسیم ترونات،زایلونات و lyxonate می باشد. مطالعه اندکی در آدمیزاد‌ها فراهمی زیستی و اختلاف آن در بین شکل های گوناگون ویتامین C را مورد وارسی قرار داده می باشد. در مطالعه ای، Ester-C و اسید اسکوربیک،غلظت پلاسمای ویتامین C یکسانی ابداع نموده می باشد لکن Ester-C غلظت زیادتری از ویتامین C را در لکوسیت ۲۴ ساعت پس از مصرف ابداع کرد.مطالعه غیر از اینی دریافت که هیچ تفاوتی در پهنا ویتامین C پلاسما یا دفع ادرار ویتامین C در بین سه منبع گوناگون ویتامین C وجود ندارد.

کمبود ویتامین C در بدن:

کمبود شدید ویتامین C در بدن منتهی به اسکوروی می‌گردد. بازه هنگامی برای گسترش این بیماری زیاد متغیر می باشد و به ذخیره بدن از ویتامین C بستگی دارد لکن اثر‌های آن در عرض یک ماه یا کمتر بروز خواهد کرد. اثر‌های ابتدایی در برگیرنده خستگی، ضعف و التهاب لثه می باشد. با توسعه و گسترش کمبود ویتامین C، سنتز کلاژن دچار اختلال می‌گردد و در این بین بافت‌های همبند ضعیف تر می‌گردد. همین مطلب منتهی به پتشی، اکیموز، پورپورا، درد مفاصل، بهبود ضعیف زخم، هیپرکراتوزیس خواهد شد. بقیه اثر‌های اسکوروی در برگیرنده افسردگی و هم تورم، خونریزی لثه و از دست دادن یا شل شدن دندان‌ها به علت ضعیف شدن بافت‌هاست. در این بین کم خونی ناشی از فقر آهن هم امکان دارد به علت فزونی خونریزی و کم شدن جذب آهن غیرهم ابداع گردد. در کودکان امکان دارد بیماری استخوان‌ها هم گسترش یابد. در صورتی که اسکوروی به شکل درمان نشده رها گردد کشنده خواهد بود. تا نهایت قرن هجدهم، زیادتر ملوانانی که سفرهای دراز داشتند و ویتامین C کافی دریافت نکرده بودند زیادتر از بقیه اشخاص به این بیماری مبتلا می‌شدند. در اواسط سال ۱۷۰۰، جیمز لیند یک ملوان انگلیسی، آزمایشی را فرجام دارد و به این دستاورد رسید که مصرف مرکبات یا آب آن می‌تواند اسکوروی را درمان کند. امروزه در کشورهای گسترش یافته، کمبود ویتامین C و اسکوروی به ندرت دیده می‌گردد. علائم کمبود اشکار فقط هنگامی رخ می‌دهد که مصرف ویتامین C کمتر از ۱۰ میلی گرم در روز برای تعدادی هفته متوالی باشد. کمبود ویتامین C در کشورهای گسترش یافته بیشتر متداول نیست لکن تا الان نیز می‌تواند در بعضی از اشخاص بروز پیدا کند.

ویتامین C و سلامتی بدن:

به علت اینکه این ویتامین به منزله یک آنتی اکسیدان عمل می‌کند و نقش زیاد پر رنگی در عملکرد سامانه ایمنی بدن دارد، به جلوگیری و درمان بیماری‌های مختلفی یاری خواهد کرد. این قسمت بر روی ۴ بیماری و اختلال تمرکز می کند که استفاده از ویتامین C امکان دارد نقش مهمی در درمان و جلوگیری از آنان داشته باشد. این بیماری‌ها حاوی سرطان (جلوگیری و درمان) بیماری‌های قلبی-عروقی، دژنراسیون مربوط به سن و اب مروارید و سرماخوردگی می باشد.

جلوگیری از سرطان:

شواهد اپیدمیولوژیک نشان می‌دهد که مصرف زیادتر میوه‌ها و سبزیجات با کم شدن خطر ابتلا به خیلی از اشکال سرطان مرتبط می باشد. این مبحث به علت پهنا ویتامین C بالایی می باشد که در این مواد یافت می‌گردد. همانطور که می دانید ویتامین C تشکیل مواد سرطان زا شبیه نیتروسامین را در داخل بدن محدود می‌کند، جواب سامانه ایمنی را متعادل می سازد و به علت عملکرد آنتی اکسیدانی خویش می‌تواند اسیب اکسیداتیو که منتهی به سرطان می‌گردد را کم شدن دهد. اکثراً مطالعات موردی فرجام شده نشان داده می باشد که تماس معکوسی بین مصرف ویتامین C در روز و سرطان ریه، سینه، روده، مقعد، معده، دهان، حنجره یا حلق، مری وجود دارد. غلظت پلاسمایی ویتامین C هم در کسانی که سرطان دارند کمتر از بقیه اشخاص می باشد. با اینحال شواهد دستاورد از مطالعات گوناگون نشان می دهد که چنین نتایجی پایدار و ثابت نیست چون مصرف ویتامین C در مطالعات گوناگون مختلف می باشد. در مطالعه ای ۸۲۲۳۴ زن ۳۳ ال ۶۰ ساله مورد وارسی قرار گرفتند. مصرف متوسط این اشخاص حدود ۲۰۵ میلی گرم در روز بود که از مواد غذایی دستاورد می‌شد. در مقایسه با کسانی که فقط ۷۰ میلی گرم در روز ویتامین C مصرف نموده بودند، این اشخاص ۶۳ درصد کمتر به سرطان سینه مبتلا شده بودند. در برابر، کوشی و همکارانش خطر ابتلای کمتری از سرطان سینه را در بین زنان یائسه ای که حداقل ۱۹۸ میلی گرم در روز ویتامین C مصرف نموده بودند در مقایسه با کسانی که ۸۷ میلی گرم در روز از این ویتامین مصرف نموده بودند پیدا نکردند. مطالعه ای که به دست عمل و فری فرجام شد نشان داد که اکثریت قریب به اتفاق مطالعاتی که تا به اکنون فرجام شده می باشد خطر ابتلای کمتری به سرطان را بیان نکرده اند و زیادتر کسب و کار کنندگان مصرف ویتامین C بالایی داشتند. مطالعاتی که کم شدن خطر ابتلا به سرطان را بیان نموده می باشد، نشان می‌دهد کسانی که حداقل ۸۰ الی ۱۰۰ میلی گرم ویتامین C در روز مصرف نموده اند خطر ابتلای کمتری به سرطان خواهند داشت. شواهد جانور از آزمایشات بالینی تصادفی نشان می‌دهد که مکمل‌های ویتامین C که عموماً با بقیه ریزمغذی‌ها ترکیب می گردد تاثیری بر روی خطر ابتلا به سرطان ندارد. در یکی از مطالعات فرجام شده، ۱۳۰۱۷ شخص سالم بزرگسال، مکمل‌های آنتی اکسیدانی به دنبال ۱۲۰ میلی گرم اسید اسکوربیک، ۳۰ میلی گرم ویتامین E، ۶ میلی گرم بتاکاروتن، ۱۰۰ میکروگرم سلنیوم، ۲۰ میلی گرم روی دریافت کردند. بعد از یک دوره کنترل شده ۷.۵ ساله، مکمل‌های انتی اکسیدانی ظهور کلی سرطان در مردان را کم شدن داد لکن در زنان چنین دستاورد ای دستاورد نشد. علاوه بر این، حالت آنتی اکسیدانی پایه به خطر ابتلا به سرطان در مردان مرتبط بود لکن در زنان چنین نبود. مکمل‌هایی از ۵۰۰ میلی گرم ویتامین C در روز به علاوه ۴۰۰ واحد ویتامین E به شکل یک روز در بین، در مدت هشت سال نتوانست خطر ابتلا به سرطان پروستات یا بقیه سرطان ها را کم شدن دهد.یافته‌های مشابهی در زنان توسط آمد که در یک مطالعه کسب و کار نموده بودند. در مقایسه با مطالعه دارونما( به جای دارو از نکاتی استفاده می‌شد که مانند دارو بود لکن در اصل موردی جز مواد طبیعی در آن وجود نداشت)، مصرف مکمل ویتامین C برای ۹.۴ سال نتیجه ی قابل ملاحظه ای بر روی بروز سرطان یا مرگ و میر ناشی از آن نداشت. در یک آزمایش عالی، مصرف در روز مکمل‌های ویتامین C به علاوه مولیبدن( ۳۰ میکروگرم) به مدت ۵ الی ۶ سال نتیجه ی قابل ملاحظه ای بر روی خطر گسترش سرطان مری یا معده نداشت. علاوه بر این، در طول یک جست و جو ۱۰ ساله، این نوع رژیم به دنبال مکمل‌ها نتوانست نتیجه ی قابل ملاحظه ای بر روی مرگ و میر ناشی از سرطان‌های مری، معده و بقیه سرطان ها داشته باشد. مرور فرجام شده در سال ۲۰۰۸ نشان می‌دهد که مکمل‌های ویتامین c و بقیه آنتی اکسیدان ها برای جلوگیری از سرطان دستگاه گوارش بیشتر سودمند نبوده می باشد و شواهد قانع کننده ای برای این مبحث یافت نشد. مطالعه مشابهی که به دست کولتر و همکارانش فرجام شد نشان داد که مصرف مکمل‌های ویتامین C به دنبال ویتامین E نتیجه ی قابل ملاحظه ای بر روی خطر مرگ و میر ناشی از سرطان نداشته می باشد. در این بین، شواهد پایداری حول موثر بودن مصرف ویتامین C غذایی بر روی سرطان وجود ندارد. نتایج دستاورد از زیادتر آزمایشات بالینی پیشنهاد می‌کند که مکمل ویتامین C به تنهایی یا با بقیه مواد مغذی، مزیتی برای جلوگیری از سرطان نخواهد داشت. محدودیت‌های قابل توجهی در تفسیر خیلی از این مطالعات وجود دارد و آن نیز این می باشد که وارسی کنندگان غلظت ویتامین C را پیش و بعد از مصرف مکمل‌ها اندازه گیری نکرده اند. غلظت پلاسمایی و بافتی ویتامین C تماماً در آدمیزاد ها کنترل شده می باشد. در مصرف در روز ۱۰۰ میلی گرم یا زیادتر، سلول‌ها اشباع شده اند و در مصرف حداقل ۲۰۰ میلی گرم، غلظت پلاسمایی از این ویتامین فقط به طور حاشیه ای و اندک فزونی یافته می باشد. در صورتی که پهنا ویتامین C شخص مذکور در ابتدای مطالعه نزدیک به مرز اشباع باشد، استفاده از مکمل نتیجه ی قابل توجهی بر روی نتایج اندازه گیری شده نخواهد داشت.

درمان سرطان:

در سال ۱۹۷۰، مطالعه فرجام شده به دست کامرون، کمپل و پائولینگ نشان داد که ویتامین C با دوز بالا ردپا نیکی بر روی مرغوبیت زندگی اشخاص و هنگام زنده ماندن بیماران مبتلا به سرطان دارد. با اینحال بعضی از مطالعات بعدی ،این یافته‌ها را پشتیبانی نکرد. در مطالعه Moertel،بیمارانی که سرطان روده حرفه ای داشتند حدود ۱۰ گرم در روز ویتامین C دیافت کردند لکن شانس بهبود اضافه نداشتند. نویسندگان مطالعه ای در سال ۲۰۰۳، نتیجه ی ویتامین C را بر روی بیمارانی که سرطان حرفه ای داشتند را مورد وارسی قرار دادند.آنان به این دستاورد رسیدند که مصرف ویتامین C نتیجه ی اضافه بر روی مرگ و میر ناشی از سرطان نداشته می باشد. تحقیقات بعدی نشان می‌دهد که نوع مصرف ویتامین C می‌تواند نتایج این مطالعات را به نیکی تشریح دهد.زیادتر آزمایش‌های مداخله ای، فقط مصرف خوراکی و از مسیر دهان را مورد وارسی قرار داده می باشد. این در حالیست که در بعضی از مورد های شبیه مطالعه کامرون، ترکیبی از مصرف خوراکی و وریدی مورد وارسی قرار گرفته می باشد. مدیریت خوراکی ویتامین C، در ضمن با دوزهای بیشتر هم می‌تواند غلظت پلاسمایی این ویتامین را حداکثر به ۲۲۰ میکرومول در لیتر برساند. این در حالیست که مصرف وریدی آن می‌تواند غلظت پلاسمایی ۲۶۰۰۰ میکرومول در لیتر را ابداع کند. تحقیقات فرجام شده بر روی موش‌ها پیشنهاد می‌کند که دوز فارماکولوژیک IV ویتامین C در درمان تومورهایی که به دشواری درمان می شوند امیدوار کننده می باشد. غلظت بالای این ویتامین امکان دارد به منزله pro-oxidant عمل کند و هیدروژن پراکسیدی را ساخت نماید که سمیت انتخابی حول سلول‌های سرطانی دارد. بر پایه ی این یافته‌ها و گزارشات موردی بعدی در بیمارانی با سرطان حرفه ای بعد از مصرف دوز بالای ویتامین C به شکل IV، بعضی از محققان از ویتامین C با دوز بالا برای درمان سرطان پشتیبانی نموده اند. همانطور که در پایین گفتگو شده می باشد، تا الان قطعیتی حول مصرف مکمل‌های ویتامین C و بقیه آنتی اکسیدان‌ها و تداخل آن با دارهای شیمی درمانی و پرتو درمانی وجود ندارد. به همین علت، کسانی که تحت این فرآیندها قرار می‌گیرند می بایست پیش از مصرف ویتامین C یا بقیه مکمل های آنتی اکسیدانی با دوز بالا با پزشک حرفه ای راهنمایی کنند.

بیماری‌های قلبی -عروقی:

شواهد دستاورد از مطالعات گوناگون نشان می دهد که مصرف بالای میوه و سبزیجات مرتبط با کم شدن خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی می باشد. این تماس می‌تواند به علت محتوای آنتی اکسیدانی این مواد باشد. ویتامین C علاوه بر خاصیت آنتی اکسیدانی اش، می‌تواند وابستگی مونوسیت به اندوتلیوم را کم شدن دهد،ساخت نیتریک اکسید وابسته به اندوتلیوم را بهبود ببخشد و از بروز بیماری‌های قلبی – عروقی بکاهد. نتایج مطالعات فرجام شده که تماس بین مصرف ویتامین C و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را مورد وارسی قرار داده می باشد زیاد سردرگم کننده می باشد. در یکی از مطالعات فرجام شده که با چشم انداز ۱۶ ساله شروع شده بود، ۸۵۱۱۸ زن پرستار مورد وارسی قرار گرفت. مصرف کلی ویتامین C از روش مواد غذایی و مکمل‌ها به طور معکوسی مرتبط با خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی بود. با اینحال، مصرف ویتامین C از روش رژیم غذایی شواهدی را در این مورد نشان نداد. همین مطلب نشان می‌دهد که کاربرهای مصرف کننده مکمل ویتامین C امکان دارد در معرض خطر ابتلای کمتری به بیماری‌های عروق کرونری قلب باشند. یک مطالعه کوچک تر نشان داده می باشد که زنان یائسه ای که به دیابت مبتلا بوده اند و حداقل در روز ۳۰۰ میلی گرم مکمل ویتامین C مصرف می‌کردند، مرگ ومیر زیادتری از روش بیماری های قلبی عروقی تجربه کرده اند. مطالعه فرجام شده در بین ۲۰۶۴۹ بزرگسال انگلیسی نشان داد کسانی که در چارک بالای غلظت پلاسمایی ویتامین C قرار دارند ۴۲ درصد کمتر از بقیه اشخاص به سکته مبتلا می شوند. در پزشکان مرد کسب و کار کننده در مطالعه سلامت پزشکان، استفاده از مکمل ویتامین C برای متوسط ۵.۵ سال با کم شدن قابل توجهی در مجموع مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی عروقی یا مرگ و میر ناشی از بیماری عروق کرونر قلب دنبال نبوده می باشد. تجزیه و آنالیز نه مطالعه که در برگیرنده ۲۹۳۱۷۲ کسب و کار کننده بدون بیماری قلبی بود نشان داد کسانی که زیادتر از ۷۰۰ میلی گرم در روز از مکمل ویتامین C استفاده نموده بودند ۲۵ درصد کمتر از سایرین به این بیماری ها مبتلا می‌شدند. نتایج توسط آمده از مداخلات بالینی نتوانسته می باشد ردپا سودمند مکمل‌های ویتامین C بر روی جلوگیری ابتدایی یا ثانویه از بیماری های قلبی -عروقی را قبول کند. در مطالعه قلب و عروق زنان ، کارآزمایی جلوگیری ثانویه در برگیرنده ۸۱۷۱ زن ۴۰ سال یا بالاتر با سابقه بیماری قلبی عروقی بود. این اشخاص روزانه۵۰۰ میلی گرم ویتامین C به مدت ۹.۴ سال دریافت کردند. نتایج توسط آمده ردپا کلی بر روی بیماری قلبی عروقی را نشان نداد. به طور مشابه، مکمل‌های ویتامین C برای مدت میانگین ۸ ساله ردپا اضافه بر روی بیماری‌های قلبی عروقی در مردانی که تحت کنترل بودند نداشت. بقیه آزمایش‌های بالینی به طور کلی ردپا مکمل‌های ترکیبی ویتامین C با بقیه آنتی اکسیدان‌ها شبیه ویتامین E، بتا کاروتن را بر روی بیماری‌های قلبی-عروقی مورد وارسی قرار دادند. این گونه آزمایش‌ها جداسازی و معین کردن ردپا ویتامین c را زیاد دشوارتر می کند. مطالعه SU.VI.MAX ردپا ترکیب ویتامین C( 120 میلی گرم در روز)، ویتامین E( 30 میلی گرم در روز)، بتاکاروتن( ۶ میلی گرم در روز)، سلنیوم( ۱۰۰ میکروگرم در روز)، روی( ۲۰ میلی گرم در روز) را در ۱۳۰۱۷ بزرگسال فرانسوی از جمعیت عمومی مورد وارسی قرار دادند. بعد از ۷.۵ سال، مکمل‌های ترکیبی اثری بر روی بیماری قلبی و عروقی در زنان و مردان نداشت. در یک مطالعه بعدی حدود ۴۲۳ زن یائسه با حداقل یک تنگی عروق کرونری مورد وارسی قرار گرفتند. در این مطالعه مکمل‌هایی از ۵۰۰ میلی گرم از ویتامین C به علاوه ۴۰۰ واحد ویتامین E دو بار در روز نه فقط مزیتی برای قلب اشخاص نداشت بلکه مرگ و میر اشخاص را در مقایسه با چاره دارونما فزونی داد. نویسندگان یک مطالعه بعد از فرجام وارسی های خویش دستاورد گرفتند که مکمل‌های آنتی اکسیدانی( ویتامین C، ویتامین E و بتاکاروتن یا سلنیوم) بر روی موفقیت آترواسکلروز نتیجه ی نمی‌گذارد. به طور مشابه، مرور سیستماتیک ردپا ویتامین C بر روی جلوگیری و درمان بیماری های قلبی – عروقی دریافته می باشد که این ویتامین ردپا قابل توجهی بر روی جلوگیری از بیماری‌های قلبی- عروقی ندارد. محققان، داده های جست و جو را از آزمایش‌های بالینی منتشر کردند که در چین مورد وارسی قرار گرفته بود. در این وارسی، مصرف در روز مکمل ویتامین C( 120 میلی گرم) به علاوه مولیبدن( ۳۰ میکروگرم) به مدت ۵ الی ۶ سال ، به طور قابل ملاحظه ای خطر ابتلا به مرگ مغزی عروقی را تا ۸ درصد کم شدن داده می باشد. اگرچه این آزمایش مزایای استفاده از این مکمل‌ها را قبول کرد لکن به طور کلی یافته‌های زیادتر آزمایش‌های تداخلی نتوانسته می باشد شواهد قانع کننده ای حول ردپا مکمل ویتامین C در محافظت و جلوگیری از بیماری قلبی – عروقی یا کم شدن مرگ و میر ناشی از آن ابداع کند. با اینحال همانطور که در قسمت جلوگیری از سرطان هم ابراز کردیم، آزمایش‌های بالینی و داده‌های دستاورد از آن برای ویتامین C محدود می باشد چون غلظت پلاسمایی و بافتی این ویتامین در آدمیزاد‌ها کنترل می گردد. در صورتی که پهنا ویتامین C فردی در ابتدای مطالعه نزدیک به مرز اشباع باشد، مکمل با تقریب ردپا چندانی بر روی نتایج اندازه گیری شده نخواهد داشت.

سرماخوردگی:

در سال ۱۹۷۰،لینوس پائولینگ پیشنهاد کرد که ویتامین C می تواند در درمان و یا پیشگیری از سرماخوردگی پیروز باشد. نتایج دستاورد از مطالعات کنترل شده پس از آن متناقض می باشد و همین مطلب باعث ابداع سردرگمی و تمایز شده می باشد. مرور فرجام شده در سال ۲۰۰۷ آزمایش کنترل شده با دارونماها را مورد وارسی قرار داد. این وارسی در برگیرنده استفاده از حداقل ۲۰۰ میلی گرم در روز ویتامین C بود. استفاده پیشگیرانه از ویتامین C نتوانست به طور قابل توجهی خطر گسترش سرماخوردگی در عموم اشخاص را کم شدن دهد. با اینحال، در آزمایشی که در برگیرنده دونده‌های ماراتن ،سربازان و اسکی بازان بود، استفاده پیشگیرانه از ویتامین C در دوز حدود ۲۵۰ میلی گرم در روز تا ۱ گرم در روز ، توانست تا ۵۰ درصد ابتلا به سرماخوردگی را کم شدن دهد. در جمعیت عمومی، استفاده پیشگیرانه از ویتامین C به طور متوسط طول دوره سرماخوردگی را تا ۸ درصد در بزرگسالان و ۱۴ درصد در کودکان کم شدن داده می باشد. در صورتی که ویتامین C بعد از بروز اثر‌ها مصرف گردد، تاثیری بر روی طول سرماخوردگی و شدت اثر‌های آن نخواهد داشت. به طور کلی، شواهدی که تا به اکنون جانور می باشد نشان می‌دهد که مصرف منظم ویتامین C در دوزهای حداقل ۲۰۰ میلی گرم در روز ابتلا به سرماخوردگی را کم شدن نمی‌دهد لکن چنین مصرفی می‌تواند به کسانی که در معرض تمرینات ورزشی شدید یا مکان سرد قرار دارند یاری کند.مصرف مکمل‌های ویتامین C امکان دارد طول دوره سرماخوردگی را کم شدن دهد و از شدت آن بکاهد. این مبحث به علت خاصیت آنتی هیستامینی دوز بالای ویتامین C می باشد. با اینحال مصرف ویتامین C بعد از بروز اثر‌های سرماخوردگی نمی‌تواند سودمند باشد.

خطرات مصرف بیشتر از مرز ویتامین C:

همانطور که می‌دانید ویتامین C سمیت زیاد پایینی دارد و زیادتر اشخاص بر این باورند که مصرف بالای آن عوارض جانبی شدیدی ابداع نمی‌کند. مهم ترین و شایع ترین عوارض جانبی مصرف بیشتر از مرز آن، اسهال، وضعیت تهوع، گرفتگی عضلات شکم و بقیه اختلالات دستگاه گوارش به علت ردپا اسمزی ویتامین C جذب نشده در دستگاه گوارش می باشد. در زنان یائسه ای که مبتلا به دیابت می باشند، مصرف مکمل ویتامین C به طور قابل توجهی مرتبط با فزونی خطر ابتلا به مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی – عروقی می باشد. در واقعیت مکانیسم این ردپا تا الان معین نیست و این یافته‌ها فقط از بیماران اندکی توسط آمده می باشد. چنین ارتباطی در بقیه مطالعات نظاره نشده می باشد. سپس ضرورت این یافته‌ها تا الان معین نیست. مصرف بالای ویتامین C قابلیت فزونی اگزالات ادرار و دفع اسید اوریک( که میتواند به تشکیل سنگ کلیه مخصوصاً در اشخاص مبتلا به اختلالات کلیوی منتهی گردد) را فزونی می‌دهد. با اینحال، تحلیل این اثرات سردرگم کننده می باشد و تا الان معلوم نیست ویتامین C در تشکیل سنگ‌های کلیوی دخیل می باشد یا خیر. عالی ترین شاهدی که نشان می‌دهد ویتامین C در تشکیل سنگ‌های کلیوی دخیل می باشد در بیمارانی با hyperoxaluria می باشد. به علت بهبود جذب آهن غیرهم به دست ویتامین C، نگرانی تئوری این می باشد که مصرف بالای ویتامین C می تواند به جذب بیشتر آهن منتهی گردد. در شخص سالم، این مبحث یک مسئله نگران کننده نیست. با اینحال در کسانی که هموکروماتوز ارثی دارند، مصرف مقدار بالای ویتامین C می تواند افزوده بار آهن را تشدید کند و منتهی به آسیب بافت‌ها شود. تحت شرایط ناب، ویتامین C می‌تواند به منزله یک pro-oxidant عمل کند و در آسیب اکسیداتیو کسب و کار نماید. مطالعات اندکی پیشنهاد نموده اند که با عملکرد این ویتامین به منزله pro-oxidant،مصرف خوراکی ویتامین C به منزله مکمل می‌تواند به کروموزم و DNA آسیب وارد کند. با اینحال، بقیه مطالعات اسیب اکسیداتیو فزونی یافته ای را نشان نداده می باشد. بقیه اثرات بیان شده مصرف بالای ویتامین C در برگیرنده پهنا ویتامین B12 و مس کم شدن یافته ، متابولیسم تسریع شده یا دفع اسید اسکوربیک از روش ادرار؛ خوردگی مینای دندان یا جواب‌های آلرژیک می باشد. با اینحال، حداقل بعضی از این دستاورد گیری‌ها دستاورد چاره‌های مصنوعی بوده اند. FNB کوشش نموده می باشد UL هایی را برای ویتامین C گسترش دهد که بر مصرف ویتامین C از روش غذا یا مکمل‌ها قابل انجام می باشد. مصرف دراز مدت ویتامین C بالاتر از UL امکان دارد خطر بعضی از بیماری‌ها را فزونی دهد و عوارض جانبی زیادتری به دنبال داشته باشد. UL ها به کسانی که ویتامین C را برای مقاصد درمانی مورد استفاده قرار می دهند قابل انجام نیست.

تداخلات ویتامین C با داروها:

مکمل‌های ویتامین C توانایی تداخل با بعضی از داروها را دارند. مثال‌های اندکی در باقی مطلب ابراز شده می باشد. کسانی که این داروها را به شکل منظم مصرف می‌کنند خوب تر می باشد پیش از خوردن ویتامین C و مکمل‌های آن با پزشک خویش راهنمایی نمایند.

شیمی درمانی و پرتو درمانی:

امنیت و موثر بودن مصرف ویتامین C و بقیه آنتی اکسیدان‌ها در طول درمان سرطان مورد گفتگو زیادتر دانشمندان و محققان می باشد. بعضی از اطلاعات نشان می‌دهد که آنتی اکسیدان‌ها امکان دارد از سلول‌های تومور در مقابل جنبش عامل ها پرتودرمانی و شیمی درمانی شبیه سیکلوفسفامید، کلروآمبوسیل، کارموستین، بوسولفان، تیوتپا و دوکسوروبیسین محافظت کند. حداقل بعضی از این داده‌ها مورد نقد قرار گرفته اند چون ساخت ضعیفی برای مطالعه دارند. بقیه مطالعات پیشنهاد نموده اند که آنتی اکسیدان ها امکان دارد از بافت‌های طبیعی در مقابل اسیب مواد شیمیایی محافظت کند. با اینحال به علت کنترل فیزیولوژیکی شدید ویتامین C، تا الان معین نیست که مصرف خوراکی مکمل های ویتامین C می‌تواند غلظت ویتامین را به مرز کافی برای ساخت اثرات پیشنهاد شده تبدیل دهد یا خیر. کسانی که تحت شیمی درمانی یا پرتودرمانی می باشند می بایست پیش از مصرف ویتامین C یا بقیه آنتی اکسیدان‌ها می بایست با پزشک حرفه ای خویش راهنمایی نمایند.

ویتامین C در ترکیب با بقیه آنتی اکسیدان‌ها، امکان دارد فزونی در پهنا لیپوپروتئین با چگالی بالا را تضعیف کند. تا الان معین نیست چنین تداخلی با بقیه رژیم های تبدیل دهنده چربی اتفاق می‌افتد یا خیر. پزشک می بایست پهنا چربی را در کسانی که مکمل انتی اکسیدانی مصرف می‌کنند مورد وارسی قرار دهد.

ویتامین B9 چیست و در چه غذاهایی وجود دارد؟

اشکال ویتامین B و خاصیت آنان

کولین چیست و چه خواصی برای بدن دارد؟

علائم کمبود ویتامین b12