قله‌ای برفراز دره‌های بهشتی؛ نشان به نشانِ تک درخت توت و تک درخت بیددار
حریاس که بعدها به هریاس مشهور شد قله‌ای در ارتفاعات روستایی به همین نام است. این قله را قله دره‌های بهشتی نیز می‌نامند. ابراهیم محمدی از اهالی این روستا می‌گوید: قله هریاس در شمال غربی تهران و در ابتدای جاده امامزاده داوود (ع) در دامنه‌های البرز مرکزی واقع شده است. این قله با ارتفاع ۲۳۲۰ متر به مقصد متفاوت کوهنوردان تهرانی تبدیل شده است.
این قله در نزدیکی قله لتمال قرارداد و برای رسیدن به آن از پیچ‌وخم‌های دره‌های زیبا و جذاب هریاس باید گذشت. غرب تهران قله‌های بکر و جذاب متعددی دارد. از نظر کوهنوردی این مسیر مسیری با جاذبه‌های دیدنی و طبیعی است. از آنجا که بیشتر کوهنوردان غیرحرفه‌ای مسیرهای معروف کوهنوردی تهران را انتخاب می‌کنند این محدوده طبیعت دست‌نخورده‌ای دارد.»
محمدی مسیر جذاب قله هریاس را این‌گونه توصیف می‌کند: «کوهنوردان مسیر خود را از پل دوم آزادراه تهران شمال شروع می‌کنند و بعد از دره خرگوش به «چل کل» که تاکستان انگور است می‌رسند. کمی بالاتر از آبشار هریاس دره «سینه سنگ لیچه» دیده می‌شود. جایی که اهالی قدیم سنگ‌قبرهای آرمستان روستا را از سنگ‌های تخت و نازک آنجا تأمین می‌کردند. کمی بالاتر «دره آب» خنک دیده می‌شود. آب جاری در این دره بسیار گوارا و خنک است. در مسیر بعدی کوهنوردان به «دره خشکه» می‌رسند.
دره‌ای وسیع که مراتع مهم دامداران هریاسی است. بعد از آن «دره سیبی» پیداست؛ دره‌ای که در گذشته به سیب‌ترشک‌هایش معروف بود. صد متر بالاتر «دره گلووک» قرار داد. گیاهی که گل‌ولای به آن چسبیده در این دره دیده می‌شود به خاطرهمین به آن دره گلووک گفته می‌شود. دره «چناردار» در مسیر بعدی کوهنوردان را به چناری قدیمی می‌رساند که همچنان پابرجاست. «سربند طویه» در بخش بعدی راه قرار دارد جایی که طویله دامداران هریاسی دیده می‌شود.
۲۰۰ متر بالاتر دره «تک‌درخت توت» را می‌بینید؛ درختی با توت‌های هراتی که بدون پیوند است و شیرین‌ترین توت را دارد. در ادامه مسیر درختی با ۳۰۰ سال عمر در دره «تک‌درخت بیددار» خودنمایی می کند. از اینجا که رو به بالا برویم قله پیدا می‌شود. این مسیر جذاب کوهنوردان و طبیعت‌دوستان بی‌شماری را به هریاس می‌کشاند. در حقیقت قله هریاس یکی از زیباترین و بکرترین مسیرهای کوهنوردی تهران را دارد.»
منبع: همشهری