گران‌ترین لباس بومی ایران

استان خراسان شمالی از عبارت مناطقی هست که به خاطر حضور اقوام گوناگون به گنجینه فرهنگ ها شهرت یافته و جلوه این رنگین کمان فرهنگی و گوناگونی قومی را خصوصاً در لباس محلی این نژادها اکثر می توان دید.

لباس‌های سنتی زنان کرمانج و ترکمن خراسان شمالی از لباسهایی اصیل ایرانی هست که مدل و نگار نقش بسته بر آن، چشم‌ها را به میهمانی طبیعت می برد و هر نقش نمادی هست که پیشینه ای دیرینه دارد.

به اعلام ایسنا، زنان و دختران کرمانج و ترکمن این دیار در درازای تاریخ پوشش اصیل خویش را که گویا ماهیت آن ها هست حفظ نموده‌اند و به موضوع میراثی گرانسنگ، پشت به پشت به نسل بعدی منتقل نموده‌اند. رنگ‌های شاد و نقش و نگارهای مختلف به حاصل رفته در لباس‌های محلی علاوه بر جنبه‌های زیباشناختی، آرامش روحی و روانی را برای شخص به ارمغان می آورد.

تعدادی سالی هست که استفاده از لباس محلی اقوام عشایر کرمانج در این استان در مراسم هایی نظیر عروسی ها رونق ناب گرفته بطوریکه خیلی از خانواده ها مراسم عروسی خویش را به شکل سنتی برگزار نموده و عروس و داماد و میزبان ها لباس محلی بر تن می‌کنند لکن مدتی هست که دوباره استفاده از این لباس‌ها را رونق افتاده هست.

نرگس باغچقی، یکی از تولیدکنندگان لباس محلی کرمانج خراسان شمالی در گفت و گو با خبرنگار ایسنا خاطرنشان نموده: خیاطی را از همان دوران بچگی دوست داشتم و این حاصل را نیز تنها به علت تمایل ام  گزینش کردم و تاکنون تداوم داده ام.

وی افزود: من از سن دوازده سالگی حاصل را در مکان زندگیمان در روستا آغاز کردم  و به علت دارم که گذشته از این سن من به علت تمایل به حاصل خیاطی سوزن و نخ  را بدون اجازه مادرم  بر می داشتم و به گوشه‌ای از خانه می‌رفتم و برای عروسک هایم لباس می دوختم و از همان سن نیز حاصل را آغاز کردم؛ آن وقت نوع ها لباس ها را می دوختم و حالا مدتی هست که تنها لباس محلی قوم کرمانج  را می‌دوزم.

وی تداوم داد: طی تعدادی سال گذشته استقبال از لباس های محلی کرمانج در این استان خصوصاً در مراسم های عروسی رونق خاصی گرفته بود بطوریکه در مکان خیاطی خویش عمل به دوخت شمار اضافه از این نوع لباس‌ها کردم و به کسانی که توان مالی آنان برای خریداری لباس نبود کرایه می دادم. اگر چه بعضی از اشخاص هم می باشند که سفارش خریداری لباس را می دهند که برای آنان دوخته می‌گردد.

باغچقی تصریح کرد: یک سالی هست که حالت فروش و کرایه لباس محلی زیاد نامناسب شده هست و به جز آن مخاطب چندانی ندارد. بخشی از لباس های مورد نظر(شلوار) با پارچه مخمل دوخته می گردد لکن بها زیاد بالا رفته هست و به جز آن توانی برای خریداری این لباس ها نیست.

وی با گویش اینکه دائم برای خریداری پارچه به مشهد سفر و دو سه توپ پارچه خریداری می کردم که هر توپ پارچه کفاف دوخت حدود 10 شلوار را می داد، تصریح کرد: در گذشته بها هر متر پارچه مخمل 9000 تومان بود لکن نیز حال به 27 تا 28 هزار تومان رسیده هست و هر توپ پارچه مخمل 600 تا 700 هزار تومان آب می خورد.

باغچقی گویش کرد: برای اینکه این نوع از لباس های محلی زیبا و پرزرق و برق گردد هم نوارهای بر روی آن دوخته می‌گردد لکن بها این نوارها هم بسیار بالا رفته هست و هر توپ نوار که 500 تا 600 هزار تومان می‌شد به حدود یک میلیون و 100 هزار تومان رسیده هست.

وی خاطرنشان کرد: نقدینگی کافی وجود ندارد که پارچه و نوارهای مورد احتیاج خریداری گردد از جهت به جز آن زمانی قیمت ساخت آنقدر بالا رفته مجبور هستیم تا لباس ها را با بها بالا کرایه دهیم و فروخته برسانیم.

وی گفت: در گذشته هر دست لباس محلی کرمانجی را 280 تا 300 هزار تومان می فروختم لکن نیز حال مجبور هستیم با بها 450 تا 500 هزار تومان بفروشم لکن هیچ کسی چنین پولی برای خریداری لباس محلی در این اوضاع اقتصادی نمی دهد.