دکوراسیون آپارتمان شیک ایرانی مسعود فروتن

دکوراسیون آپارتمان شیک ایرانی مسعود فروتن ، چیدمانی زیبا و آرامبخش دارد. چیدمانی که به شما اجازه می دهد در هر گوشه از این خانه حس آسانی نمایید.

در آسانسور که باز می گردد، آرام و راحت کنار ورودی آپارتمانش ایستاده. یک عینک کائوچویی به نقل از خودش «مد امسال» به چشم زده و یک لبخند «قدیمی» روی شکل دارد. این ترکیب «مد امسال» و «قدیمی بودن» را به محض وارد شدن به خانه نیز حس می کنی. گروه ای از رنگ های گرم در کنار خرده ریزهای آنتیکی که تماماً معلوم هست با وسواس از بین بی آخر جنس عتیقه گزینش شده اند و حالا اینجا در آپارتمان 80 متری مسعود فروتن، کنار او زندگی می کنند. 

دکوراسیون آپارتمان شیک ایرانی مسعود فروتن

هنگامی روی مبل سه نفره بنفش رنگ توی هال می نشینی دلت می خواهد با آن صدای برجسته برایت خاطره تعریف کند. انگار خودش نیز این را درست می داند. هنگامی با لیوان شربت سکنجبین می نشیند روبه رویت، بدون مقدمه می رود به سالیان دور. کارگردان و مجری برنامه «یادگاری» برای تک تک چیزهایی که اینجا کنار نیز چیده «قصه» دارد. برای شنیدن قصه های آپارتمان کوچک مسعود فروتن در یکی از برج های قدیمی آتی ساز، مهمان او بمانید. 

اینجا پاتوق نخست صبح های من هست. در آشپزخانه یک گوشه دنج برای خودم درست نموده ام. همین جا صبحانه می خورم. این سماور زغالی را بعد اینکه خریدم دادم برقی اش کردند که ازش استفاده کنم. تا حالا شی ای نخریده ام که ندانم می خواهم باهاش چه موضوع کنم.   

بشقاب ها کل آنتیک می باشند. هرکدام از این تابلوها نیز برای خودشان قصه دارند. آن تابلوی بسم الله موضوع آقای امیرخانی هست. مکرر دوست داشتم یک تابلو خط از او در خانه ام داشته باشم. روی آن یکی نیز مقاله «خداوندا مرا آن ده که آن به» خط آقای کرمی هست و این عبارت را زیاد دوست دارم. 

من به این چیدمان می گویم «کوپه ای». دو تا مبل سه نفره عین نیز خریده ام و گذاشتم شان روبه روی نیز. آدم ها روبه روی نیز معاشرت می کنند. هنگامی شما مبل ها را دور می چینید مجبورند سرشان را بگردانند تا شما را ببینند لیکن این جوری شش شخص می توانند ساده روبه روی نیز بنشینند و با نیز گپ بزنند. صمیمی تر نیست؟

«مژده وصل تو کو کز سر جان برخیزم» این تابلو را خانه دوستم دیده بودم. مکرر آن را کنار دیوار می گذاشت. من نیز مکرر گیر می دادم که چرا آن را به دیوار نمی زنی. یک روز زنگ زد و گفت بیا امانت ببرش. بعد که زدمش به دیوار اینجا بهش زنگ زدم و گفتم پسش نمی دهم. 

سریال «کل بچه های من» مرضیه برومند را یادتان است؟ من آنجا کارگردان تلویزیونی بودم. هنگامی ضبط همه شد، گفتم این پرده ها را برمی دارم، لطفا پولش را با من حساب نمایید. لیکن خانم برومند آنان را به من هدیه داد. زیاد دوست شان دارم. رنگ پرده زیری و رویی با نیز ست نیست لیکن ترکیب شان احساس لطافت به آدم می دهد. 

قدیمی ها لباس های شان را توی این مفرش ها می گذاشتند. من دادم تویش چوب موضوع گذاشتند و جایگزین شد به یک صندوقچه. امروز لباس های زمستانی ام را در آن می گذارم. هنگامی نیز مهمان دارم به منزله مبل ازش استفاده می کنیم. این کوسن رویش نیز از یک جاجیم قدیمی که مادرم بهم هدیه داده بود، درست کردم. جاجیم مشهور بود و در خانه جا نمی شد. من نیز از تویش تعدادی تا کوسن درآوردم. دوتایش اینجاست، سایر اش را نیز دادم به بچه های فامیل که یادگار مادرم در خانه آنان نیز باشد. 

قتی مهمان دارم تلویزیون روشن نمی کنم. دلم می خواهد توی پذیرایی با مهمانم معاشرت کنم. این گوشه یک مبل دونفره دارم، هروقت فقط باشم برای خودم می نشینم تلویزیون نگاه می کنم. اندازه تلویزیونم نیز طبیعی هست. نمی فهمم چرا برخی ها برای یک آپارتمان کوچک تلویزیون 50 اینچی می خرند!   

آشپزخانه اپن مال ناهار خوردن نیست. غذا را می بایست روی میز خورد. یک میز چوبی قدیمی و جمع و جور پیدا نموده ام که می گردد شش تا صندلی دورش چید. صندلی ها نیز لهستانی و قدیمی می باشند. رومیزی نیز رویش تاریخ دارد؛ مال سال 1251 هست!درست 140 سال پیش! هنگامی اینجا با دوستانم دور نیز شام می خوریم، می گویند:« این رومیزی را جمع کن، حیف هست.» در پاسخ شان می گویم:«جمع کنم، چه کارش کنم؟» آدم می بایست از چیزهایی که دارد استفاده کند.

این را عروس های ترکمن می گذارند روی سرشان.  هنگامی دیدم زیاد خوشم آمد، یکی خریدم و به منزله آویز در ورودی آشپزخانه نصب کردم.

حرف های برجسته آقای برجسته نسبت به خانه اش

در کوچه پس کوچه های کودکی

مسعود فروتن اهل قصه هست. برای همین نیز هنگامی در خانه اش مهمان می شوی نمی فهمی لحظه چگونه می گذرد. می گوید این دکوری های آنتیک شخصیت دارند، شناسنامه دارند و برای همین هست که این کل سال ماندگار شده اند. «مث آدمی می مونن که 60 سالشه و کلی حرف داره واسه گفتن.» و خویش فروتن نیز نسبت به خانه کوچکش کلی حرف دارد برای گفتن. 

تیتر نام یکی از کتاب های مسعود فروتن هست؛ کتابی که در بر دارنده گروه قصه های کوتاهی از دوران کودکی اوست.