چه دندان هایی نیاز به ارتودنسی دارند؟

روش درمانی ارتودنسی راهی برای صاف کردن دندان‌ها و رفع عیوب فیزیکی و ظاهری فک، دهان و دندان‌ها می‌باشد. درمان ارتودنسی مناسب افرادی خاص و بیماری‌های خاص می‌باشد. به طور کلی ارتودنسی برای تنظیم هرگونه ناهماهنگی در ناحیه فک و دندان انجام می‌گیرد. در ادامه این مقاله به بررسی دقیق کاندیدای درمان ارتودنسی و عوارض و قوانین ضمن درمان و پس از آن خواهیم پرداخت.

آشنایی اولیه با درمان ارتودنسی

درمان ارتودنسی به علم و مهارت تنظیم ناهماهنگی‌های دندانی و موقعیت‌های غیر طبیعی فک و دهان گفته می‌شود. کلمه ارتودنسی از دو بخش ارتو به معنی راست و صاف و ادونس یا دونس به معنی دندان است که اولین و پرکاربردترین تخصص در دندانپزشکی می‌باشد. امروزه با پیشرفت فرهنگ و آشنایی بیشتر افراد به درمان ارتودنسی و عیوب قابل رفع با این علم، متقاضی و شناخت کاندیدای این درمان بیشتر شده است. این شیوه درمانی به دست تنها یک دندانپزشک قابل انجام نیست بلکه فردی متخصص و دوره دیده را لازم دارد که پس از معاینه و اطمینان از سلامت دندان‌ها اقدام به شروع ارتودنسی خواهد کرد.

همچنین بخوانید:روش درمان و مراحل ارتودنسی ثابت

علائمی که نشان دهنده ضرورت ارتودنسی می‌باشند:

افرادی که کاندید درمان ارتودنسی هستند دارای علائم ظاهری که گاهی نیز همراه با درد هستند، می‌باشند. این علائم و موارد عبارتند از:

وضعیت ظاهری دندان‌ها و مال اکلوژن: بیشترین سهم از تشخیص ارتودنسی را عیوب ظاهری مانند: عدم توازن و بهم ریختگی و کجی دندان‌ها به خود اختصاص داده‌اند. این کجی و بهم ریختگی را مال اکلوژن می‌گویند که علامت واضح آن روی هم افتادن دندان‌ها است.

در مقابل انباشتگی وجود فاصله بین دندان‌ها گاهی به قدر خالی بودن یک دندان، فرد را کاندید ارتودنسی می‌کند که به جای ایمپلنت فرد با ارتودنسی درمان می‌شود.

همچنین در افرادی که یک یا چند دندان از دست داده باشند نیز قبل از کاشت دندان یا ایمپلنت درمان ارتودنسی پیشنهاد می‌شود.

نکته دیگری که باید مورد بررسی قرار گیرد وضعیت بایت (نسبت ارتفاع صورت به عمق صورت) است که در آن وضعیت قرار گیری دو فک مقابل و دندان‌ها به هنگام بسته بودن دهان بررسی می‌شود.

خود این عارضه سه حالت دارد:

اور بایت: دندان‌های بالا جلوتر از دندان‌های پایین

آندربایت: دندان‌های پایین جلوتر از دندان‌های بالا

کراس بایت: دندان‌های بالا داخل دندان‌های پایین قرار گیرند.

مورد بعدی غیر معمول بودن نحوه گفتار فرد است که به اصطلاح فرد نوک زبانی حرف می‌زند.

احساس مداوم درد در مفاصل فک و ناحیه سر و گیجگاه به دلیل اتصال و انحراف نا متعارف نیز فرد را برای درمان ارتودنسی کاندید می‌کند.

رشد اکتوپیک دندان به معنی رشد دندان در خارج از مسیر طبیعی که باعث افتادن دندان شیری مجاور و در نتیجه کج درآمدن دندان‌ها می‌شود.

وجود دندان نهفته به دلیل کوچک بودن فک مورد بعدی کاندیدای ارتودنسی می‌باشد.

عادات نادرست در کودکی باعث ایجاد بروز مشکل در فرم گرفتن فک دندان می‌شود. این عادات می‌توانند شامل: خوردن دست یا جویدن اشیا، پستانک یا بلع نادرست باشند که به دلیل نرمی بافت استخوان در کودکان ایجاد مشکل کنند که با ارتودنسی قابل رفع هستند.

همچنین بخوانید:ایمپلنت چیست و چگونه انجام می شود؟

سن مناسب برای ارتودنسی

متخصص ارتودنسی معتقد هستند که درمان ارتودنسی در کودکان قبل از ۷ سال نباید انجام شود زیرا هنوز دندان‌ها کامل درنیامدند و مشکلات به خوبی قابل تشخیص نیستند اما از طرفی هم بعد ۷ سال را مناسب دانسته و ضرورتی به صبر برای کامل درآمدن دندان‌ها نمی بینند. به هر حال شروع زودهنگام درمان را دارای مزایایی مانند رشد دندان‌ها در سر جایشان می‌دانند.

استفاده از درمان ارتودنسی بزرگسالی سخت تر است زیرا افراد دیگر در سن رشد نیستند و دارای مشکلاتی مانند بیماری‌های لثه هستند که ابتدا باید آن را رفع کنند. در اغلب موارد برای رفع مشکلات فک نیز نیاز به جراحی خواهند داشت.

بهداشت دهان و دندان در دوران ارتودنسی

از خمیر دندان با فلوراید استفاده کنید، یا از آن بهتر از دهان شویه و فلوراید استفاده کنید که از مواد اصلی شست و شوی دهان هستند و حتی مواردی که با مسواک پاک نمی‌شود را پاک می‌کنند.

دندانی را که سیم کشی شده است از بالا تا پایین و برعکس مسواک بزنید. بعد از مسواک زدن از قلم موی دندان استفاده کنید و بین سیم کشی ها را از پایین به بالا تمیز کنید.

همچنین بخوانید: سن مناسب ارتودنسی