تشخیص علائم بیماری های روانی در کودکان
اختلالات روانی در کودکان سنین پایین تر خیلی زیادتر از آن موردی می باشد که محققان فرض می کردند لیکن شمار اضافه از این کودکان یاری هایی را که مورد نیاز دارند دریافت نمی کنند.
در این مطلب سعی بر آن می باشد که این علائم تا مرز اضافه برایتان شرح داده شوند.
کودک دو ساله ی شما بیشتر از یک ساعت می باشد که خیلی عصبانی می باشد و اوقات تلخی می کند. اسباب بازی های خویش را به اطراف اتاق پرتاب می کند و هر وقت که به او نزدیک می شوید عصبانیتش شدیدتر می گردد و ولو در صورتی که شما جرات نزدیک شدن به او را داشته بمانید این قابلیت وجود دارد که آغاز به پرخاش گری نموده و با مشت به شما ضربه بزند.
آیا این ها رفتار طبیعی یک کودک نوپا می باشند یا لوگو ای از وجود مشکلاتی برای سلامت او؟
فرزند هفت ساله ی شما نمی خواهد به مدرسه برود. هر روز گریه می کند و هر روز صبح به دشواری از خواب بر می خیزد و پس از برخاستن از خواب دوست دارد به جای رفتن به مدرسه تنها بازی کند. شما حالت می نمایید که او دائما مضطرب می باشد و این اضطراب شاید مشکلاتی را برایش به وجود آورد.
لیکن سوالی که پیش می آید این می باشد که آیا او تنها کودکی می باشد که مدرسه رفتن را دوست ندارد یا موردی موجب به وجود آمدن اضطراب در او شده می باشد؟
در صورتی که در چنین موقعیت هایی قرار گرفته اید و از این که فرزندتان به یاری یک حرفه ای بهداشت روان احتیاج دارد یا خیر مطمئن نیستید، بدانید که فقط نیستید و زیادی از والدین با چنین مشکلاتی مواجه می باشند.
یکی از مطالعات این روزها منتشر شده دراین خصوص نشان داده می باشد که ۷.۷ میلیون کودک -حدودا ۱۶.۵ درصد از جمعیت کودکان کل مرز و بوم- حداقل با یک اختلال روانی مواجه می باشند.
با این اکنون، حدود نیمی از این کودکان هیچ موقع به دست یک حرفه ای بهداشت روان معاینه نشده و هیچ وقت درمانی را که بدان احتیاج دارند دریافت نمی کنند.
ضمناً بخوانید: چطور به کودکان غذای سالم بدهیم؟
عدم دریافت مراقبت های مورد نیاز می تواند دلایل اضافه داشته باشد!
دکتر دنیل رنزی که یکی از روانپزشکان حرفه ای در امور کودک می باشد، در این خصوص به نشریه ی هلس لاین معرفی داد که عدم درمان این کودکان فقط به مسئله عدم دسترسی به مراقبت های مورد نیاز باز نمی شود بلکه زیادی از پدر مادرها به جای دقت به علائم بیماری روحی، آنان را به منزله ی رفتارهای اعلا کودکشان در نظر می گیرند و به مبارزه با این علایم می پردازند که باعث بدتر شدن رفتار کودکشان خواهد شد. و پس از آن فقط با بدتر شدن علائم و غیر قابل کنترل شدن کودک، به ادامه درمان های روان شناختی خواهند بود.
رنزی در تداوم ی سخنانش افزود ما در سالیان این روزها در خصوص رسیدگی به سلامت روانی اشخاص جامعه موفقیت های قابل توجهی داشته ایم، لیکن در عرصه ی رسیدگی به مسایل کودکان تا اینجای کار مسیر اضافه را در پیش داریم. چون تا اینجای کار در تماس با بیماری های روانی نگرش نا مناسب ای وجود دارد که باعث می گردد آدم ها از پذیرش بیماریشان سر باز بزنند و به ادامه راهی برای مقابله با آن باشند.
او معرفی داد که زیادی از والدین نگران فرزندان خویش می باشند و دوست ندارند که بر روی فرزندشان انگ شخص روانی زده گردد چرا که اطمینان دارند پس از آن فرزندشان در دوران نوجوانی و بزرگسالی با مشکل ها عدیده ای مواجه خواهد شد. این ترس می تواند مانع از مراجعه به پزشکان روانکاو گردد و باعث شود که شرایط کودکشان روز به روز بدتر گردد.
از جهتی غیر از این، ما در حد مرز و بوم با کمبود روان پزشکان حاذق مواجه هستیم و همین اتفاق شاید موجب گردد که والدین نتوانند شخص مناسبی را برای پرسیدن سوالاتشان پیدا کنند و هدایت های غلطی را در این راستا دریافت نمایند. نگرانی های مالی هم می تواند در عدم مراجعه به روان شناسان دخیل باشد.
رنزی در تداوم ی سخنانش افزود: برای اشخاص فاقد بیمه ی درمانی، قیمت ی درمان های روان شناختی می تواند خیلی گران همه ی گردد. ولو کسانی که پیروز می شوند عرضه دهنده خدمت ها روانکاوی ای را بیابند که بیمه شان را اجابت می کند، درمان و داروها می تواند قیمت های طاقت فرسایی را به وجود آورد.
نقص های در دسترس در اطلاعات
با دقت به این موانع، جای تعجب نیست که بچه ها یاری های مورد نیاز را دریافت نمی کنند. لیکن دکتر ماریان ارلز، استاد روان شناسی حاذق در امور کودکان و بیماری های رفتاری و عضو اتحادیه آکادمی آمریکایی (AAP)، معتقد می باشد که ارقام عرضه شده به دست آخرین تحقیق شکل گرفته نسبت به اختلالات رفتاری کودکان، آن قدرها نیز دقیق نیستند.
او بدین مبحث اشاره نمود که کودکان مبتلا به ADHD عمدتا به دست پزشکان حرفه ای در عرصه ی اطفال یا خانواده شان درمان می شوند و اغلب به یک حرفه ای بهداشت روان مراجعه نمی نمایند.
او در تداوم ی سخنانش افزود مراقبت های نخستین می بایست قادر به کنترل اضطراب های خفیف تا متوسط، افسردگی و ADHD باشند. لیکن من نمی توانم بگویم که در محاسبه این اطلاعات چنین موضوعاتی در نظر گرفته شده یا خیر، چرا که فقط از والدین نسبت به مراجعه به یک حرفه ای سلامت روان سوال شده می باشد.
دست یابی به یک نقطه مناسب
تازه ترین داده های نتیجه از نظرسنجی ملی سلامت کودکان در سال ۲۰۱۶ فقط بر جواب های والدین متکی می باشد چون از آنان خواسته شده بود تا پاسخگوی سوال های متفاوت نسبت به فرزندانشان باشند.
سؤال عرضه شده در این مطالعه به شرح زیر بود:
آیا در طول ۱۲ ماه گذشته، شما برای درمان کودک خویش هیچ گونه مشورت ای را از طرف یک حرفه ای بهداشت روان دریافت نموده اید؟
متخصصان بهداشت روان در بر دارنده روان پزشکان، روان شناسان، پرستاران رشته ی روان پزشکی و کارکنان پزشکی بالینی می باشند.
ارلز در تداوم ی سخنانش گفت: این مبحث که زیادی از کودکان مراقبت های روانی مورد نیاز را دریافت نمی کنند یک مبحث حیاتی و وحشتناک می باشد اگر چه احتمالاً تعدادی از آنان مراقبت های مورد نیاز برای مشکل ها خفیف تا متوسط را از مسیر حرفه ای اطفال خویش دریافت کنند.
ضمناً بخوانید: مطلب در خصوص بیماری اوتیسم در کودکان
معرفی زود زمان موارد
با این اکنون، ارلز به منزله ی یک حرفه ای روان شناسی اطفال، در صدد می باشد تا یقین نتیجه کند که مجموع ی کودکان مراقبت های مورد نیاز را دریافت خواهند کرد.
او گفت: من ذهن می کنم می بایست مطالعه ی مشهور تری بر روی کودکانی که از چنین اختلالاتی رنج می برند تمام گردد. گذشته از اینکه این موارد به یک بحران جایگزین گردد، ما می بایست به طور مرتب از بچه ها نسبت به چگونگی ی رفتارشان سوال کنیم، به معرفی مشکل ها در اکنون ظهور پرداخته و به حاصل بر روی آنان بپردازیم.
والدین می توانند با مطرح نمودن نگرانی هایشان با یک حرفه ای اطفال کودک، نقش مهمی را در یاری به این اتفاق ایفا کنند.
ارلز در تداوم بحث هایش به علائمی که می توانند خطرناک باشند و احتیاج کودکان به یاری را نشان دهند اشاره نمود.
- تغییرات شدید در تولید و خو از عبارت عصبانیت و رفتارهای نا مناسب مداوم و یا دگرگونی مداوم حالات روحی
- تغییرات پر اهمیت در رفتار، به منزله ی نمونه نمرات پایین در درس های متفاوت و پرخاشگری مداوم
- ترس یا نگرانی بیشتر از مرز
- از دست دادن تمایل به اشخاص، اشیاء و تلاش هایی که قبلا کودکتان از آنان خوشی می برد و برایش جذاب بودند.
- ایراد در تمرکز
- ایراد در مراقبت از خویش (به منزله ی نمونه، بهداشت، مراقبت از بدن)
- ایراد در برقراری یا حفظ روابط اجتماعی
- علائمی از مشکل ها جسمی شبیه سردرد، درد معده، دگرگونی در اشتها و کم شدن یا تکثیر ناگهانی وزن
- رفتار خودخواهانه
- استفاده از مواد مخدر
ارلز که در معرفی موارد و مشکل ها کودکان حرفه ای می باشد به این مبحث اشاره می کند که مشکل ها تغذیه ای و ارتباط دو سویه با دیگران ولو در اوایل دوران کودکی هم قابل معرفی می باشند.
ارلز در تداوم ی سخنانش افزود که عدم علاقه کودکان مدرسه رو، برای رفتن به مدرسه یا سازمان در جمع های خانوادگی می تواند موجب بروز نگرانی هایی برای خانواده هایشان گردد.
اوقات تلخی یا آسیب روحی؟
لیکن بروز این ناهنجاری ها در کودکان و مشکلاتشان در مدرسه و اجتماعات غیر خانوادگی می تواند موجب بروز نگرانی هایی برای والدین گردد چون آنان نمی دانند که فرزندشان تنها کج خلقی می کند یا از یک آسیب روحی رنج می برد؟
ارلز می گوید والدین می بایست دو مساله را در فرزندشان مد نظر قرار دهند: شدت و مدت وقت مشکل ها و نا هنجاری ها.
در صورتی که رفتار فرزند به اندازه ای شدید باشد که بر عملکرد در روز ی وی در خانه یا مدرسه نمود بگذارد، می بایست حتماً به پزشک روان شناس مراجعه گردد در صورتی که کج خلفقی و عصبانیت می تواند در مجموع ی کودکان نظاره گردد، اختلالات روحی طبیعتی گذرا ندارند و تا اخر عمر با کودک برقرار خواهند ماند.
در صورتی که علائم بیشتر از یک هفته تداوم پیدا کنند، اخطاری برای والدین خواهند بود که بدان ها هشدار می دهند مطمئناً به یک روانکاو مراجعه کنند.