لاغر شدن با این طرز فکرها غیر ممکن است

لاغر شدن با این طرز فکرها غیر شاید

وقتی که صحبت لاغر شدن مطرح می گردد، فکر خویش آدمیزاد نیز میتواند مانع لاغری گردد. فکر ما موجب می گردد که ورزش فرجام ندهیم و ما بخاطر اینکه به چه خاطر دوستان مواد غذایی چاق کننده می خورند اما لاغر می باشند، کلنجار می رود. ما می بایست در نوع مذاکره با خودمان، تغییراتی بوجود آوریم تا بتوانیم به مورد نظر رژیمی خودمان برسیم. در صورتی که خودتان را از شر این هفت ذهن نا سالم، رها نمایید،لاغر شدن نه فقط ساده تر بلکه لذتبخش می گردد.

نمی خواهم برای لاغر شدن، خودم رو فدا کنم!
تا به اکنون تعدادی بار این ذهن به فکر شما رسیده هست که در اکنون فدا کردن خودتون هستید؟ لحظه هایی که دوستان شما در اکنون دسر خوردن می باشند و شما نمی توانید دسر بخورید یا لحظه هایی که در مهمانی ها نوع ها غذاها سرو می گردد و شما نمی توانید کل اون غذاها رو امتحان نمایید. در چنین نکاتی حالت سرخوردگی شدیدی می نمایید، اینطور نیست؟ در صورتی که این دلزدگی و سرخوردگی، دائماً تکرار گردد، موجب شکست برنامه کم شدن وزن شما می گردد.
شما زمانی حیف می شوید که برای هیچ و پوچ پا بر روی دل خویش بگذارید. لکن ثمره رژیم کم شدن وزن، هیچ و پوچ نیست. در اصل، یک شی رو فدای شی زیاد با قیمت تری می نمایید. چه شی ای با قیمت تر از سلامتی و احساس اطمینان به نفس هست؟ دسر ارزشمندتر هست یا بدن شما؟

به حال نیز که گذشت، از فردا رژیم گرفتن رو آغاز می کنم!
حدوداً کل ما این ذهن رو از فکر خودمون گذرانده ایم. کل ما نیز می دانیم که اون “فردایی” که به خودمون وعده می دهیم و برایش تصمیم کبری می گیریم، هیچ وقت نمی آید و ما دائماً یک دور باطل رو طی می کنیم.

فکرهای نا مناسب مانع لاغری می باشند

 
هر وقت که ذهن رژیم گرفتن از روز بعد به فکر تون خطور کرد، این سؤال رو از خودتون بپرسید که “چه قدمی رو می توانم از همین ثانیه برای کم شدن وزن خودم بردارم، ولو در صورتی که گام کوچکی باشد”. این ذهن رو ولو به نیم ساعت بعد نیز موکول نکنید و در همون ثانیه تصمیم بگیرید که چه کاری از دست تون بر می آید تا از برنامه عقب نیفتید و به فردا موکول نکنید. به عنوان مثالً توانایی دارید در همون ثانیه تعدادی قاشق از غذای داخل بشقاب رو نخورید یا در همون ثانیه به جای نوشابه ای که در دست دارید، یک لیوان آب بنوشید. دائم از این وحشت داریم که تغییرات جلال در زندگی خویش خلق کنیم. لکن در صورتی که از تغییرات کوچک آغاز کنیم، احساس وحشت ما نیز کمتر می گردد. هر چه زودتر این تغییرات رو آغاز نمایید، زودتر نیز به دستاورد می رسید.

وقت کافی ندارم تا بر روی برنامه کم شدن وزن تمرکز کنم!
زمانی که از ورزش کردن شانه خالی می کنیم، نخستین و برترین بهانه ما، کمبود وقت هست. پیشنهاد ما این هست که به جای استفاده از حرف “وقت کافی برای ورزش کردن، ندارم”، از این عبارات بهره ببرید “به حال تصمیم گرفته ام که ورزش نکنم و اولویت می دهم که تلویزیون تماشا کنم.”
شما خودتون گزینش می نمایید که وقت تون رو چطور بگذرانید. در صورتی که می خواهید از ورزش کردن شانه خالی نمایید، هیچ اشکالی ندارد لکن این رو به گردن کمبود وقت نیندازید بلکه به خودتون تداعی نمایید که این گزینش خودتون بوده هست و کارهای بعدی رو به یک ورزش نیم ساعته اولویت داده اید.

هیچ کس مجبور نیست به اندازه من برای لاغر شدن، زحمت بکشد!
کل ما ذهن می کنیم که هیچ کس به اندازه خویش ما زحمت نمی کشد. بیایید اصل گرا باشیم. قطعاًً، کم شدن وزن برای برخی از اشخاص ساده تر از راهی هست که ما در پیش داریم لکن اشخاص زیاد بسیاری نیز می باشند که کانال سخت تری رو می بایست طی کنند. برخی از همین اشخاص، دست روی دست نگذاشته اند و به ژنتیک و کارکنان پوششی اجازه نمی دهند که کل زندگی اونها رو تحت کنترل خویش در آورده و دست و پای اونها رو ببندند.
افکار نا مناسب رو از خودتون دور نمایید. به افرادی ذهن نمایید که گذشته از شما کانال سخت تری رو طی نموده اند و پیروز شده اند. شمار این اشخاص به هیچ پول کم نیست. در صورتی که ولو یک شخص توانسته باشد، شما نیز توانایی دارید. بر روی عواملی که تحت کنترل نیستند تمرکز نکنید. به عواملی ذهن نمایید که توانایی دارید تحول بدهید.

متابولیسم من زیاد کند هست!
برخی از ما سعی می کنیم که برنامه کم شدن وزن رو با توجه ادامه نموده و به طور منظم ورزش کنیم لکن همچنان دستاورد ای از سعی و کوشش خویش نمی گیریم. در چنین نکاتی نخستین موردی که به سرزنش اون می پردازیم، ژنتیک هست. در اصل، از اینکه چه کارهایی رو می بایست یا نباید فرجام می داده ایم، غافل می شویم. درست هست که برخی از اشخاص از لحاظ ژنتیکی، اکثر از سایرین در معرض ابتلا به افزوده وزن قرار دارند لکن این کل قصه نیست. ده ها خاطر بعدی نیز در خلق افزوده وزن دخیل می باشند و اکثر این دلایل به عادت های ما مربوط می شوند.

فکرهای نا مناسب مانع لاغری می باشند

 
به جای اینکه دست روی دست بگذارید و خودتون رو موجودی ناتوان فرض نمایید، به خودتون بیایید و نظاره گر قدرت خودتون رو در خلق تغییرات سودمند بمانید. با نشستن و عمل نکردن، آبی گرم نمی گردد. بر روی عضلات خویش شغل نمایید و ورزش های قدرتی فرجام بدهید. شدت ورزش رو به تدریج تکثیر بدهید و در گزینش غذاها توجه زیادتری نمایید. طریق های متنوعی برای بهبود متابولیسم وجود دارند که در مقالات زیاد در این وبلاگ نسبت به اونها مذاکره نموده ایم و کل این طریق ها نیز به آسانی تحت کنترل خویش شما می باشند.

تنها تعدادی لقمه افزوده تر که به جایی بر نمی خورد!
تعدادی بار تا به اکنون این دروغ رو به خودمون اطلاق ایم؟ تعدادی بار بابت این شغل خودمون رو سرزنش نموده ایم و پشیمان شده ایم؟ همین پشیمانی و احساس تقصیر موجب می گردد که به پرخوری احساسی روی بیاوریم.
با خودتون رو راست بمانید. اون لقمه های افزوده تر، کم کم انباشته شده و شما رو از مورد نظر دور می کنند لکن در صورتی که گاهی برایتان پیش آمد که بیشتر از حدی که برنامه ریزی شده هست، غذا خوردید، از هر لقمه ای که می خورید، خوشی ببرید و دست از سرزنش های بعدی بردارید. لکن، لکن، لکن … حواستون باشد که در وعده بعدی، دوباره به برنامه برگردید. مورد نیاز نیست که در وعده بعد کم خوری نمایید یا ریاضت بکشید. تنها به برنامه برگردید.

به حال ورزش نموده ام. پس اشکالی ندارید که غذای زیادتری بخورم!
لزومی ندارد که برای ورزشی که نموده ایم به خودمون جایزه غذایی بدهیم. سالم بودن و تناسب اندام، به خودی خویش عالی ترین جایزه ای می باشند که از ورزش کردن توسط می آوریم. لکن در صورتی که نیز حالت می نمایید که به انگیزه زیادتری احتیاج دارید، هیچ موقع از غذا به منزله ی جایزه استفاده نکنید. اولاً با خودتون ذهن نمایید که “به حال ورزش نموده ام و حالت فوق العاده ای دارم مثل به مورد نظر نزدیک تر شده ام و حالت شادی و سلامتی می کنم. پس چرا می بایست این احساس زیبا رو خراب کنم؟!” ثانیاً برای خودتون جایزه ای به غیر از غذا در نظر بگیرید. غذایی که بعد از ورزش می خوریم می بایست به اندازه بر طرف احتیاج بدن برای ترمیم بافت ها باشد و نباید کل زحمات ما رو نقش بر آب کند.