همه چیز درباره ویتامین سی

یکی از ویتامین هایی مهم و مورد احتیاج بدن که شایدً با آن مانوس هستید ویتامین سی می باشد، در این مطلب به شکل تمام خواص ویتامین C را مورد وارسی قرار میدهیم.

به بیان آلامتو و به قول هفته نامه سلامت؛ ویتامین C که به منزله ی اسید اسکوربیک هم شناخته شده می باشد یک ویتامین محلول در آب می باشد که به طور طبیعی در بعضی از غذاها یافت می‌گردد و به بعضی از مواد هم افزوده می‌شود. در کنار این شما می‌توانید ویتامین C را به شکل مکمل هم دریافت نمایید. آدم‌ها بر خلاف زیادتر حیوانات، قادر به سنتز ویتامین C در داخل بدن خویش نیستند به همین علت می بایست آن را از راه مواد غذایی توسط اورند. ویتامین C برای بیوسنتز کلاژن،ال-کارنیتین و انتقال دهنده‌های عصبی اعلا مورد احتیاج می باشد. این ویتامین در کنار این در متابولیسم پروتئین هم نقش دارد. همانطور که می‌دانید کلاژن یکی از اجزای مهم بافت همبند می باشد که نقش خیلی مهمی در درمان زخم‌ها بازی می‌کند. ویتامین C یک آنتی اکسیدان مهم فیزیولوژیکی می باشد که تحقیقات متفاوت نشان داده می باشد که می‌تواند ایجاد و ساخت دیگر آنتی اکسیدان‌ها در بدن را تحریک کند. تحقیقات مختلفی بر روی نمود ویتامین C بر روی جلوگیری یا به تاخیر انداختن رشد و فراگیری سلول‌های سرطانی اعلا، بیماری‌های قلبی-عروقی و دیگر بیماری‌هایی تکمیل شده می باشد که استرس اکسیداتیو در آنان نقش حیاتی بازی می کند. علاوه بر عملکرد بیوسنتزی و آنتی اکسیدانی آن،ویتامین C نقش خیلی مهمی در عملکرد نظام ایمنی بدن و بهبود جذب «آهن غیر نیز» از «آهن حاضر در غذاهای گیاهی» دارد. کمبود ویتامین C موجب خلق بیماری به نام اسکوروی می‌گردد که علائم آن خستگی یا سستی ، ضعف گسترده بافت همبندو اسیب پذیری مویرگی می باشد. سلول‌ها ویتامین C را از راه پروتئین حمل کننده اعلا جمع آوری می‌کنند. در مطالعات آزمایشگاهی دانشمندان دریافته اند که ویتامین C اکسید شده یا دهیدرواسکوربیک اسید از راه بعضی از حاملان گلوکز وارد سلول‌ها می‌شوند و بنابراین به شکل داخلی به اسید اسکوربیک احیا می شوند. ضرورت فیزیولوژیک جذب دهیدرواسکوربیک اسید و نقش آن در ویتامین C تا اینجای کار معین نیست. ویتامینC خوراکی غلظت پلاسمایی را خلق می کند که می بایست به طور تمام کنترل شود. با تقریب، ۷۰ الی ۹۰ درصد ویتامین C با مصرف ۳۰ الی ۱۸۰ میلی گرم از آن در روز جذب می‌گردد. با اینحال، در دوزهای بالاتر از یک گرم در روز، جذب این ویتامین کمتر از ۵۰ درصد خواهد بود و اسید اسکوربیک متابولیزه نشده وارد ادرار می‌گردد و از بدن دفع می‌شود. نتایج دستاورد از مطالعات فارماکوکینتیک نشان می‌دهد که دوز خوراکی ۱.۲۵ گرم در روز از اسید اسکوربیک اوج غلظت پلاسمایی متوسط ۱۳۵میکرومول درلیتر را ساخت می‌کند که دو مقابل زیادتر از میزان ساخت شده در ردپا مصرف ۲۰۰ الی ۳۰۰ میلی گرم اسید اسکوربیک از غذاهای غنی از ویتامین C می باشد. نتایج دستاورد از طرح‌های فارماکوکینتیک پیش گویی می‌کند که ضمناً دوزی به اندازه ۳ گرم که هر ۴ ساعت یکبار مصرف می‌گردد هم می‌تواند اوج غلظت پلاسمایی ۲۲۰ میکرومول بر لیتر را ساخت کند. محتوای کلی ویتامین C در بدن از ۳۰۰ میلی گرم تا ۲ گرم گوناگون خواهد بود. میزان بالای ویتامین C در سلول‌ها و بافت ها نگهداری می‌گردد و در لکوسیت (سلول های سفید خون)، چشم، غدد فوق کلیوی، غده هیپوفیز و مغز زیادتر می باشد. میزان تقریباً پایین از ویتامین C (غلظت میکرومولار) در مایعات خارج سلولی، شبیه پلاسما، سلول‌های قرمز خون و بزاق یافت می‌گردد.

مطلب مرتبط: خواص ویتامین C برای زیبایی

مقدار مصرف ویتامین C:

میزان پیشنهادی برای مصرف ویتامین C و دیگر مواد معدنی بر پایه ی مراجع متفاوت فراگیری یافته می باشد. DRI کلمه ای عمومی برای دسته ای از قیمت‌های مرجع می باشد که در برنامه ریزی و آنالیز مصرف مواد مغذی مورد استفاده قرار می گیرد. این قیمت ها که بر پایه ی سن و جنس اشخاص متغیر می باشد در بر دارنده مورد های زیر است:

• میزان مجاز توصیه شده(RDA): متوسط میزان در روز مصرف که برای بر طرف نیازهای اشخاص سالم توصیه می‌گردد.
• مصرف مطلوب(AI): وقتی فراگیری پیدا می‌کند که شواهد ناکافی بودن RDA وجود داشته باشد.
• میزان بالای مصرف قابل تحمل(UL): حداکثر مصرف در روز که به احتمال بیشتر موجب خلق عوارض جانبی نمی‌گردد.

جدول ۱، RDA برای ویتامین C را ابراز نموده می باشد. RDA ها برای ویتامین C بر پایه ی عملکرد آنتی اکسیدانی و فیزیولوژیکی آن در گلبول‌های سفید خون می باشد و عموماً زیادتر از میزان مورد احتیاج برای محافظت از بدن در مقابل خلق کمبود می‌باشد. برای نوزادان از هنگام تولد تا ۱۲ ماهگی،FNB میزان AI مطلوب برای ویتامین C را منتشر نموده می باشد.

مصرف مطلوب(AI)

منابع شامل ویتامین C:

غذاها:

میوه‌ها و سبزیجات خوب ترین منبع ویتامین C می باشند. مرکبات، گوجه فرنگی و آب گوجه فرنگی و سیب زمینی برترین منبع ویتامین C در رژیم غذایی آمریکایی‌ها انگاشته می‌گردد. دیگر منابع غذایی سودمند در برگیرنده فلفل دلمه ای قرمز و سبز، کیوی، کلم بروکلی، توت فرنگی، کلم بروکسل و طالبی می باشد.اگرچه ویتامین C به طور طبیعی در غلات وجود ندارد لیکن می توان غلات صبحانه را با ویتامین C غنی کرد. محتوای ویتامین C در غذاها امکان دارد با ذخیره سازی بلند مدت و پختن آن کم شدن پیدا کند چون که اسید اسکوربیک حاضر در آن در آب قابل حل می باشد و بر ردپا گرما تخریب می‌گردد. بخارپز کردن و گذاشتن این مورد های در مایکروویو می‌تواند از این مبحث بکاهد. خوشبختانه، زیادتر غذاهایی که منبع عالی از ویتامین C می باشند عموماً به شکل خام قابل مصرف اند. مصرف ۵ وعده جذاب از سبزیجات و میوه‌ها در روز می‌تواند بیشتر از ۲۰۰ میلی گرم ویتامین C فراهم آورد.

DV به معنای قیمت در روز می باشد. DV ها به دست سازمان غذا و داروی آمریکا فراگیری یافته می باشد و به اشخاص هم یاری می‌کند محتوای مواد مغذی حاضر در محصول های را در رژیم غذایی خویش مورد مقایسه قرار دهند. DV برای ویتامین C حدود ۶۰ میلی گرم برای اشخاص بزرگسال و کودکان ۴ سال و بالاتر می باشد. FDA کل ساخت کنندگان مواد غذایی را ملزم نموده می باشد برچسب میزان ویتامین C حاضر را بر روی محصول های خویش قرار دهند و درصد DV برای آن را ابراز کنند. غذاهایی که میزان DV بیست درصد یا زیادتر را دارند به منزله ی منبع غنی از مواد مغذی در نظر گرفته می‌شوند.

مکمل‌های غذایی:

مکمل‌ها عموماً در برگیرنده ویتامین C به صورت اسید اسکوربیک می باشند که فراهمی زیستی مساوی طبیعی اسید اسکوربیک در مواد غذایی شبیه آب پرتقال و کلم بروکلی را دارد. دیگر شکل های مکمل‌های ویتامین C در برگیرنده سدیم اسکوربات،کلسیم اسکوربات ، دیگر اسکوربات‌های معدنی، اسید اسکوربیک با بیوفلاونوئید، محصول های ترکیبی شبیه Ester-C می باشد که در برگیرنده کلسیم اسکوربات، dehydroascorbate،کلسیم ترونات،زایلونات و lyxonate می باشد. مطالعه اندکی در آدم‌ها فراهمی زیستی و اختلاف آن در بین شکل های متفاوت ویتامین C را مورد وارسی قرار داده می باشد. در مطالعه ای، Ester-C و اسید اسکوربیک،غلظت پلاسمای ویتامین C یکسانی خلق نموده می باشد لیکن Ester-C غلظت زیادتری از ویتامین C را در لکوسیت ۲۴ ساعت پس از مصرف خلق کرد.مطالعه کسی دیگر دریافت که هیچ تفاوتی در میزان ویتامین C پلاسما یا دفع ادرار ویتامین C در بین سه منبع متفاوت ویتامین C وجود ندارد.

کمبود ویتامین C در بدن:

کمبود شدید ویتامین C در بدن منتهی به اسکوروی می‌گردد. بازه وقتی برای فراگیری این بیماری خیلی متغیر می باشد و به ذخیره بدن از ویتامین C بستگی دارد لیکن اثر‌های آن در عرض یک ماه یا کمتر بروز خواهد کرد. اثر‌های نخستین در برگیرنده خستگی، ضعف و التهاب لثه می باشد. با وسعت و فراگیری کمبود ویتامین C، سنتز کلاژن دچار اختلال می‌گردد و در این بین بافت‌های همبند ضعیف تر می‌گردد. همین مطلب منتهی به پتشی، اکیموز، پورپورا، درد مفاصل، بهبود ضعیف زخم، هیپرکراتوزیس خواهد شد. دیگر اثر‌های اسکوروی در برگیرنده افسردگی و هم تورم، خونریزی لثه و از دست دادن یا شل شدن دندان‌ها به علت ضعیف شدن بافت‌هاست. در این بین کم خونی ناشی از فقر آهن هم امکان دارد به علت ازدیاد خونریزی و کم شدن جذب آهن غیرهم خلق گردد. در کودکان امکان دارد بیماری استخوان‌ها هم فراگیری یابد. در صورتی که اسکوروی به شکل درمان نشده رها گردد کشنده خواهد بود. تا نهایت قرن هجدهم، زیادتر ملوانانی که سفرهای بلند داشتند و ویتامین C کافی دریافت نکرده بودند زیادتر از دیگر اشخاص به این بیماری مبتلا می‌شدند. در اواسط سال ۱۷۰۰، جیمز لیند یک ملوان انگلیسی، آزمایشی را تکمیل دارد و به این حاصل رسید که مصرف مرکبات یا آب آن می‌تواند اسکوروی را درمان کند. امروزه در کشورهای فراگیری یافته، کمبود ویتامین C و اسکوروی به ندرت دیده می‌گردد. علائم کمبود اشکار فقط وقتی رخ می‌دهد که مصرف ویتامین C کمتر از ۱۰ میلی گرم در روز برای تعدادی هفته متوالی باشد. کمبود ویتامین C در کشورهای فراگیری یافته بیشتر متداول نیست لیکن تا اینجای کار نیز می‌تواند در بعضی از اشخاص بروز پیدا کند.

ویتامین C و سلامتی بدن:

به علت اینکه این ویتامین به منزله ی یک آنتی اکسیدان عمل می‌کند و نقش خیلی پر رنگی در عملکرد نظام ایمنی بدن دارد، به جلوگیری و درمان بیماری‌های مختلفی هم یاری خواهد کرد. این قسمت بر روی ۴ بیماری و اختلال تمرکز می کند که استفاده از ویتامین C امکان دارد نقش مهمی در درمان و جلوگیری از آنان داشته باشد. این بیماری‌ها در بر دارنده سرطان (جلوگیری و درمان) بیماری‌های قلبی-عروقی، دژنراسیون مربوط به سن و اب مروارید و سرماخوردگی می باشد.

جلوگیری از سرطان:

شواهد اپیدمیولوژیک نشان می‌دهد که مصرف زیادتر میوه‌ها و سبزیجات با کم شدن خطر ابتلا به زیادی از اقسام سرطان مرتبط می باشد. این مبحث به علت میزان ویتامین C بالایی می باشد که در این مواد یافت می‌گردد. همانطور که می دانید ویتامین C تشکیل مواد سرطان زا شبیه نیتروسامین را در داخل بدن محدود می‌کند، جواب نظام ایمنی را متعادل می سازد و به علت عملکرد آنتی اکسیدانی خویش می‌تواند اسیب اکسیداتیو که منتهی به سرطان می‌گردد را کم شدن دهد. اکثراً مطالعات موردی تکمیل شده نشان داده می باشد که رابطه معکوسی بین مصرف ویتامین C در روز و سرطان ریه، سینه، روده، مقعد، معده، دهان، حنجره یا حلق، مری وجود دارد. غلظت پلاسمایی ویتامین C هم در کسانی که سرطان دارند کمتر از دیگر اشخاص می باشد. با اینحال شواهد دستاورد از مطالعات متفاوت نشان می دهد که چنین نتایجی پایدار و ثابت نیست چون که مصرف ویتامین C در مطالعات متفاوت گوناگون می باشد. در مطالعه ای ۸۲۲۳۴ زن ۳۳ ال ۶۰ ساله مورد وارسی قرار گرفتند. مصرف متوسط این اشخاص حدود ۲۰۵ میلی گرم در روز بود که از مواد غذایی دستاورد می‌شد. در مقایسه با کسانی که فقط ۷۰ میلی گرم در روز ویتامین C مصرف نموده بودند، این اشخاص ۶۳ درصد کمتر به سرطان سینه مبتلا شده بودند. در برابر، کوشی و همکارانش خطر ابتلای کمتری از سرطان سینه را در بین زنان یائسه ای که حداقل ۱۹۸ میلی گرم در روز ویتامین C مصرف نموده بودند در مقایسه با کسانی که ۸۷ میلی گرم در روز از این ویتامین مصرف نموده بودند پیدا نکردند. مطالعه ای که به دست حاصل و فری تکمیل شد نشان داد که اکثریت قریب به اتفاق مطالعاتی که تا به اکنون تکمیل شده می باشد خطر ابتلای کمتری به سرطان را بیان نکرده اند و زیادتر کسب و کار کنندگان مصرف ویتامین C بالایی داشتند. مطالعاتی که کم شدن خطر ابتلا به سرطان را بیان نموده می باشد، نشان می‌دهد کسانی که حداقل ۸۰ الی ۱۰۰ میلی گرم ویتامین C در روز مصرف نموده اند خطر ابتلای کمتری به سرطان خواهند داشت. شواهد حاضر از آزمایشات بالینی تصادفی نشان می‌دهد که مکمل‌های ویتامین C که عموماً با دیگر ریزمغذی‌ها ترکیب می گردد تاثیری بر روی خطر ابتلا به سرطان ندارد. در یکی از مطالعات تکمیل شده، ۱۳۰۱۷ شخص سالم بزرگسال، مکمل‌های آنتی اکسیدانی به همقدم ۱۲۰ میلی گرم اسید اسکوربیک، ۳۰ میلی گرم ویتامین E، ۶ میلی گرم بتاکاروتن، ۱۰۰ میکروگرم سلنیوم، ۲۰ میلی گرم روی دریافت کردند. بعد از یک دوره کنترل شده ۷.۵ ساله، مکمل‌های انتی اکسیدانی ظهور کلی سرطان در مردان را کم شدن داد لیکن در زنان چنین حاصل ای دستاورد نشد. علاوه بر این، حالت آنتی اکسیدانی پایه به خطر ابتلا به سرطان در مردان مرتبط بود لیکن در زنان چنین نبود. مکمل‌هایی از ۵۰۰ میلی گرم ویتامین C در روز به علاوه ۴۰۰ واحد ویتامین E به شکل یک روز در بین، در مدت هشت سال نتوانست خطر ابتلا به سرطان پروستات یا دیگر سرطان ها را کم شدن دهد.یافته‌های مشابهی در زنان توسط آمد که در یک مطالعه کسب و کار نموده بودند. در مقایسه با مطالعه دارونما( به جای دارو از نکاتی استفاده می‌شد که مثل دارو بود لیکن در اصل شی ای جز مواد طبیعی در آن وجود نداشت)، مصرف مکمل ویتامین C برای ۹.۴ سال نمود قابل ملاحظه ای بر روی بروز سرطان یا مرگ و میر ناشی از آن نداشت. در یک آزمایش برتر، مصرف در روز مکمل‌های ویتامین C به علاوه مولیبدن( ۳۰ میکروگرم) به مدت ۵ الی ۶ سال نمود قابل ملاحظه ای بر روی خطر فراگیری سرطان مری یا معده نداشت. علاوه بر این، در طول یک سراغ ۱۰ ساله، این نوع رژیم به همقدم مکمل‌ها نتوانست نمود قابل ملاحظه ای بر روی مرگ و میر ناشی از سرطان‌های مری، معده و دیگر سرطان ها داشته باشد. مرور تکمیل شده در سال ۲۰۰۸ نشان می‌دهد که مکمل‌های ویتامین c و دیگر آنتی اکسیدان ها برای جلوگیری از سرطان دستگاه گوارش بیشتر سودمند نبوده می باشد و شواهد قانع کننده ای برای این مبحث یافت نشد. مطالعه مشابهی که به دست کولتر و همکارانش تکمیل شد نشان داد که مصرف مکمل‌های ویتامین C به همقدم ویتامین E نمود قابل ملاحظه ای بر روی خطر مرگ و میر ناشی از سرطان نداشته می باشد. در این بین، شواهد پایداری درباره موثر بودن مصرف ویتامین C غذایی بر روی سرطان وجود ندارد. نتایج دستاورد از زیادتر آزمایشات بالینی پیشنهاد می‌کند که مکمل ویتامین C به تنهایی یا با دیگر مواد مغذی، مزیتی برای جلوگیری از سرطان نخواهد داشت. محدودیت‌های قابل توجهی در تفسیر زیادی از این مطالعات وجود دارد و آن نیز این می باشد که وارسی کنندگان غلظت ویتامین C را گذشته و بعد از مصرف مکمل‌ها اندازه گیری نکرده اند. غلظت پلاسمایی و بافتی ویتامین C سراسر در آدم ها کنترل شده می باشد. در مصرف در روز ۱۰۰ میلی گرم یا زیادتر، سلول‌ها اشباع شده اند و در مصرف حداقل ۲۰۰ میلی گرم، غلظت پلاسمایی از این ویتامین فقط به طور حاشیه ای و اندک ازدیاد یافته می باشد. در صورتی که میزان ویتامین C شخص مطلوب در ابتدای مطالعه نزدیک به مقدار اشباع باشد، استفاده از مکمل نمود قابل توجهی بر روی نتایج اندازه گیری شده نخواهد داشت.

درمان سرطان:

در سال ۱۹۷۰، مطالعه تکمیل شده به دست کامرون، کمپل و پائولینگ نشان داد که ویتامین C با دوز بالا ردپا نیکی بر روی مرغوبیت زندگی اشخاص و هنگام زنده ماندن بیماران مبتلا به سرطان دارد. با اینحال بعضی از مطالعات بعدی ،این یافته‌ها را پشتیبانی نکرد. در مطالعه Moertel،بیمارانی که سرطان روده حرفه ای داشتند حدود ۱۰ گرم در روز ویتامین C دیافت کردند لیکن شانس بهبود بسیاری نداشتند. نویسندگان مطالعه ای در سال ۲۰۰۳، نمود ویتامین C را بر روی بیمارانی که سرطان حرفه ای داشتند را مورد وارسی قرار دادند.آنان به این حاصل رسیدند که مصرف ویتامین C نمود بسیاری بر روی مرگ و میر ناشی از سرطان نداشته می باشد. تحقیقات بعدی نشان می‌دهد که نوع مصرف ویتامین C می‌تواند نتایج این مطالعات را به نیکی شرح دهد.زیادتر آزمایش‌های مداخله ای، فقط مصرف خوراکی و از کانال دهان را مورد وارسی قرار داده می باشد. این در حالیست که در بعضی از مورد های شبیه مطالعه کامرون، ترکیبی از مصرف خوراکی و وریدی مورد وارسی قرار گرفته می باشد. مدیریت خوراکی ویتامین C، ضمناً با دوزهای بیشتر هم می‌تواند غلظت پلاسمایی این ویتامین را حداکثر به ۲۲۰ میکرومول در لیتر برساند. این در حالیست که مصرف وریدی آن می‌تواند غلظت پلاسمایی ۲۶۰۰۰ میکرومول در لیتر را خلق کند. تحقیقات تکمیل شده بر روی موش‌ها پیشنهاد می‌کند که دوز فارماکولوژیک IV ویتامین C در درمان تومورهایی که به دشواری درمان می شوند امیدوار کننده می باشد. غلظت بالای این ویتامین امکان دارد به منزله ی pro-oxidant عمل کند و هیدروژن پراکسیدی را ساخت نماید که سمیت انتخابی درباره سلول‌های سرطانی دارد. بر پایه ی این یافته‌ها و گزارشات موردی بعدی در بیمارانی با سرطان حرفه ای بعد از مصرف دوز بالای ویتامین C به شکل IV، بعضی از محققان از ویتامین C با دوز بالا برای درمان سرطان پشتیبانی نموده اند. همانطور که در پایین صحبت شده می باشد، تا اینجای کار قطعیتی درباره مصرف مکمل‌های ویتامین C و دیگر آنتی اکسیدان‌ها و تداخل آن با دارهای شیمی درمانی و پرتو درمانی وجود ندارد. به همین علت، کسانی که تحت این فرآیندها قرار می‌گیرند می بایست گذشته از مصرف ویتامین C یا دیگر مکمل های آنتی اکسیدانی با دوز بالا با پزشک حرفه ای راهنمایی کنند.

بیماری‌های قلبی -عروقی:

شواهد دستاورد از مطالعات متفاوت نشان می دهد که مصرف بالای میوه و سبزیجات مرتبط با کم شدن خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی می باشد. این رابطه می‌تواند به علت محتوای آنتی اکسیدانی این مواد باشد. ویتامین C علاوه بر خاصیت آنتی اکسیدانی اش، می‌تواند وابستگی مونوسیت به اندوتلیوم را کم شدن دهد،ساخت نیتریک اکسید وابسته به اندوتلیوم را بهبود ببخشد و از بروز بیماری‌های قلبی – عروقی بکاهد. نتایج مطالعات تکمیل شده که رابطه بین مصرف ویتامین C و خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را مورد وارسی قرار داده می باشد خیلی سردرگم کننده می باشد. در یکی از مطالعات تکمیل شده که با چشم انداز ۱۶ ساله شروع شده بود، ۸۵۱۱۸ زن پرستار مورد وارسی قرار گرفت. مصرف کلی ویتامین C از راه مواد غذایی و مکمل‌ها به طور معکوسی مرتبط با خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی بود. با اینحال، مصرف ویتامین C از راه رژیم غذایی شواهدی را در این مورد نشان نداد. همین مطلب نشان می‌دهد که کاربرها مصرف کننده مکمل ویتامین C امکان دارد در معرض خطر ابتلای کمتری به بیماری‌های عروق کرونری قلب باشند. یک مطالعه کوچک تر نشان داده می باشد که زنان یائسه ای که به دیابت مبتلا بوده اند و حداقل در روز ۳۰۰ میلی گرم مکمل ویتامین C مصرف می‌کردند، مرگ ومیر زیادتری از راه بیماری های قلبی عروقی تجربه کرده اند. مطالعه تکمیل شده در بین ۲۰۶۴۹ بزرگسال انگلیسی نشان داد کسانی که در چارک بالای غلظت پلاسمایی ویتامین C قرار دارند ۴۲ درصد کمتر از دیگر اشخاص به سکته مبتلا می شوند. در پزشکان مرد کسب و کار کننده در مطالعه سلامت پزشکان، استفاده از مکمل ویتامین C برای متوسط ۵.۵ سال با کم شدن قابل توجهی در مجموع مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی عروقی یا مرگ و میر ناشی از بیماری عروق کرونر قلب همقدم نبوده می باشد. تجزیه و آنالیز نه مطالعه که در برگیرنده ۲۹۳۱۷۲ کسب و کار کننده بدون بیماری قلبی بود نشان داد کسانی که زیادتر از ۷۰۰ میلی گرم در روز از مکمل ویتامین C استفاده نموده بودند ۲۵ درصد کمتر از سایرین به این بیماری ها مبتلا می‌شدند. نتایج توسط آمده از مداخلات بالینی نتوانسته می باشد ردپا موافق مکمل‌های ویتامین C بر روی جلوگیری نخستین یا ثانویه از بیماری های قلبی -عروقی را تصدیق کند. در مطالعه قلب و عروق زنان ، کارآزمایی جلوگیری ثانویه در برگیرنده ۸۱۷۱ زن ۴۰ سال یا بالاتر با سابقه بیماری قلبی عروقی بود. این اشخاص روزانه۵۰۰ میلی گرم ویتامین C به مدت ۹.۴ سال دریافت کردند. نتایج توسط آمده ردپا کلی بر روی بیماری قلبی عروقی را نشان نداد. به طور مشابه، مکمل‌های ویتامین C برای مدت میانگین ۸ ساله ردپا بسیاری بر روی بیماری‌های قلبی عروقی در مردانی که تحت کنترل بودند نداشت. دیگر آزمایش‌های بالینی به طور کلی ردپا مکمل‌های ترکیبی ویتامین C با دیگر آنتی اکسیدان‌ها شبیه ویتامین E، بتا کاروتن را بر روی بیماری‌های قلبی-عروقی مورد وارسی قرار دادند. این گونه آزمایش‌ها جداسازی و معین کردن ردپا ویتامین c را خیلی دشوارتر می کند. مطالعه SU.VI.MAX ردپا ترکیب ویتامین C( 120 میلی گرم در روز)، ویتامین E( 30 میلی گرم در روز)، بتاکاروتن( ۶ میلی گرم در روز)، سلنیوم( ۱۰۰ میکروگرم در روز)، روی( ۲۰ میلی گرم در روز) را در ۱۳۰۱۷ بزرگسال فرانسوی از جمعیت عمومی مورد وارسی قرار دادند. بعد از ۷.۵ سال، مکمل‌های ترکیبی اثری بر روی بیماری قلبی و عروقی در زنان و مردان نداشت. در یک مطالعه بعدی حدود ۴۲۳ زن یائسه با حداقل یک تنگی عروق کرونری مورد وارسی قرار گرفتند. در این مطالعه مکمل‌هایی از ۵۰۰ میلی گرم از ویتامین C به علاوه ۴۰۰ واحد ویتامین E دو بار در روز نه فقط مزیتی برای قلب اشخاص نداشت بلکه مرگ و میر اشخاص را در مقایسه با چاره دارونما ازدیاد داد. نویسندگان یک مطالعه بعد از تکمیل وارسی های خویش حاصل گرفتند که مکمل‌های آنتی اکسیدانی( ویتامین C، ویتامین E و بتاکاروتن یا سلنیوم) بر روی موفقیت آترواسکلروز نمود نمی‌گذارد. به طور مشابه، مرور سیستماتیک ردپا ویتامین C بر روی جلوگیری و درمان بیماری های قلبی – عروقی دریافته می باشد که این ویتامین ردپا قابل توجهی بر روی جلوگیری از بیماری‌های قلبی- عروقی ندارد. محققان، داده های سراغ را از آزمایش‌های بالینی منتشر کردند که در چین مورد وارسی قرار گرفته بود. در این وارسی، مصرف در روز مکمل ویتامین C( 120 میلی گرم) به علاوه مولیبدن( ۳۰ میکروگرم) به مدت ۵ الی ۶ سال ، به طور قابل ملاحظه ای خطر ابتلا به مرگ مغزی عروقی را تا ۸ درصد کم شدن داده می باشد. اگرچه این آزمایش مزایای استفاده از این مکمل‌ها را تصدیق کرد لیکن به طور کلی یافته‌های زیادتر آزمایش‌های تداخلی نتوانسته می باشد شواهد قانع کننده ای درباره ردپا مکمل ویتامین C در محافظت و جلوگیری از بیماری قلبی – عروقی یا کم شدن مرگ و میر ناشی از آن خلق کند. با اینحال همانطور که در قسمت جلوگیری از سرطان هم ابراز کردیم، آزمایش‌های بالینی و داده‌های دستاورد از آن برای ویتامین C محدود می باشد چون که غلظت پلاسمایی و بافتی این ویتامین در آدم‌ها کنترل می گردد. در صورتی که میزان ویتامین C فردی در ابتدای مطالعه نزدیک به مقدار اشباع باشد، مکمل با تقریب ردپا چندانی بر روی نتایج اندازه گیری شده نخواهد داشت.

سرماخوردگی:

در سال ۱۹۷۰،لینوس پائولینگ پیشنهاد کرد که ویتامین C می تواند در درمان و یا پیشگیری از سرماخوردگی پیروز باشد. نتایج دستاورد از مطالعات کنترل شده پس از آن متناقض می باشد و همین مطلب باعث خلق سردرگمی و تمایز شده می باشد. مرور تکمیل شده در سال ۲۰۰۷ آزمایش کنترل شده با دارونماها را مورد وارسی قرار داد. این وارسی در برگیرنده استفاده از حداقل ۲۰۰ میلی گرم در روز ویتامین C بود. استفاده پیشگیرانه از ویتامین C نتوانست به طور قابل توجهی خطر فراگیری سرماخوردگی در عموم اشخاص را کم شدن دهد. با اینحال، در آزمایشی که در برگیرنده دونده‌های ماراتن ،سربازان و اسکی بازان بود، استفاده پیشگیرانه از ویتامین C در دوز حدود ۲۵۰ میلی گرم در روز تا ۱ گرم در روز ، توانست تا ۵۰ درصد ابتلا به سرماخوردگی را کم شدن دهد. در جمعیت عمومی، استفاده پیشگیرانه از ویتامین C به طور متوسط طول دوره سرماخوردگی را تا ۸ درصد در بزرگسالان و ۱۴ درصد در کودکان کم شدن داده می باشد. در صورتی که ویتامین C بعد از بروز اثر‌ها مصرف گردد، تاثیری بر روی طول سرماخوردگی و شدت اثر‌های آن نخواهد داشت. به طور کلی، شواهدی که تا به این زمانه حاضر می باشد نشان می‌دهد که مصرف منظم ویتامین C در دوزهای حداقل ۲۰۰ میلی گرم در روز ابتلا به سرماخوردگی را کم شدن نمی‌دهد لیکن چنین مصرفی می‌تواند به کسانی که در معرض تمرینات ورزشی شدید یا خارج سرد قرار دارند هم یاری کند.مصرف مکمل‌های ویتامین C امکان دارد طول دوره سرماخوردگی را کم شدن دهد و از شدت آن بکاهد. این مبحث به علت خاصیت آنتی هیستامینی دوز بالای ویتامین C می باشد. با اینحال مصرف ویتامین C بعد از بروز اثر‌های سرماخوردگی نمی‌تواند سودمند باشد.

خطرات مصرف بیشتر از مقدار ویتامین C:

همانطور که می‌دانید ویتامین C سمیت خیلی پایینی دارد و زیادتر اشخاص بر این باورند که مصرف بالای آن عوارض جانبی شدیدی خلق نمی‌کند. مهم ترین و شایع ترین عوارض جانبی مصرف بیشتر از مقدار آن، اسهال، وضعیت تهوع، گرفتگی عضلات شکم و دیگر اختلالات دستگاه گوارش به علت ردپا اسمزی ویتامین C جذب نشده در دستگاه گوارش می باشد. در زنان یائسه ای که مبتلا به دیابت می باشند، مصرف مکمل ویتامین C به طور قابل توجهی مرتبط با ازدیاد خطر ابتلا به مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی – عروقی می باشد. در واقعیت مکانیسم این ردپا تا اینجای کار معین نیست و این یافته‌ها فقط از بیماران اندکی توسط آمده می باشد. چنین ارتباطی در دیگر مطالعات نظاره نشده می باشد. سپس ضرورت این یافته‌ها تا اینجای کار معین نیست. مصرف بالای ویتامین C قابلیت ازدیاد اگزالات ادرار و دفع اسید اوریک( که میتواند به تشکیل سنگ کلیه علی الخصوص در اشخاص مبتلا به اختلالات کلیوی منتهی گردد) را ازدیاد می‌دهد. با اینحال، آنالیز این اثرات سردرگم کننده می باشد و تا اینجای کار معلوم نیست ویتامین C در تشکیل سنگ‌های کلیوی دخیل می باشد یا خیر. خوب ترین شاهدی که نشان می‌دهد ویتامین C در تشکیل سنگ‌های کلیوی دخیل می باشد در بیمارانی با hyperoxaluria می باشد. به علت بهبود جذب آهن غیرهم به دست ویتامین C، نگرانی تئوری این می باشد که مصرف بالای ویتامین C می تواند به جذب بیشتر آهن منتهی گردد. در شخص سالم، این مبحث یک مسئله نگران کننده نیست. با اینحال در کسانی که هموکروماتوز ارثی دارند، مصرف مقدار بالای ویتامین C می تواند افزوده بار آهن را تشدید کند و منتهی به آسیب بافت‌ها شود. تحت شرایط اعلا، ویتامین C می‌تواند به منزله ی یک pro-oxidant عمل کند و در آسیب اکسیداتیو کسب و کار نماید. مطالعات اندکی پیشنهاد نموده اند که با عملکرد این ویتامین به منزله ی pro-oxidant،مصرف خوراکی ویتامین C به منزله ی مکمل می‌تواند به کروموزم و DNA آسیب وارد کند. با اینحال، دیگر مطالعات اسیب اکسیداتیو ازدیاد یافته ای را نشان نداده می باشد. دیگر اثرات بیان شده مصرف بالای ویتامین C در برگیرنده میزان ویتامین B12 و مس کم شدن یافته ، متابولیسم تسریع شده یا دفع اسید اسکوربیک از راه ادرار؛ خوردگی مینای دندان یا جواب‌های آلرژیک می باشد. با اینحال، حداقل بعضی از این حاصل گیری‌ها دستاورد چاره‌های مصنوعی بوده اند. FNB کوشش نموده می باشد UL هایی را برای ویتامین C فراگیری دهد که بر مصرف ویتامین C از راه غذا یا مکمل‌ها قابل انجام می باشد. مصرف بلند مدت ویتامین C بالاتر از UL امکان دارد خطر بعضی از بیماری‌ها را ازدیاد دهد و عوارض جانبی زیادتری به همقدم داشته باشد. UL ها به کسانی که ویتامین C را برای مقاصد درمانی مورد استفاده قرار می دهند قابل انجام نیست.

تداخلات ویتامین C با داروها:

مکمل‌های ویتامین C توانایی تداخل با بعضی از داروها را دارند. مثال‌های اندکی در باقی مطلب ابراز شده می باشد. کسانی که این داروها را به شکل منظم مصرف می‌کنند خوب تر می باشد گذشته از خوردن ویتامین C و مکمل‌های آن با پزشک خویش راهنمایی نمایند.

شیمی درمانی و پرتو درمانی:

امنیت و موثر بودن مصرف ویتامین C و دیگر آنتی اکسیدان‌ها در طول درمان سرطان مورد صحبت زیادتر دانشمندان و محققان می باشد. بعضی از اطلاعات نشان می‌دهد که آنتی اکسیدان‌ها امکان دارد از سلول‌های تومور در مقابل تکاپو کارکنان پرتودرمانی و شیمی درمانی شبیه سیکلوفسفامید، کلروآمبوسیل، کارموستین، بوسولفان، تیوتپا و دوکسوروبیسین محافظت کند. حداقل بعضی از این داده‌ها مورد نقد قرار گرفته اند چون که اجرای ضعیفی برای مطالعه دارند. دیگر مطالعات پیشنهاد نموده اند که آنتی اکسیدان ها امکان دارد از بافت‌های طبیعی در مقابل اسیب مواد شیمیایی محافظت کند. با اینحال به علت کنترل فیزیولوژیکی شدید ویتامین C، تا اینجای کار معین نیست که مصرف خوراکی مکمل های ویتامین C می‌تواند غلظت ویتامین را به مقدار کافی برای ساخت اثرات پیشنهاد شده تبدیل دهد یا خیر. کسانی که تحت شیمی درمانی یا پرتودرمانی می باشند می بایست گذشته از مصرف ویتامین C یا دیگر آنتی اکسیدان‌ها می بایست با پزشک حرفه ای خویش راهنمایی نمایند.

ویتامین C در ترکیب با دیگر آنتی اکسیدان‌ها، امکان دارد ازدیاد در میزان لیپوپروتئین با چگالی بالا را تضعیف کند. تا اینجای کار معین نیست چنین تداخلی با دیگر رژیم های تبدیل دهنده چربی اتفاق می‌افتد یا خیر. پزشک می بایست میزان چربی را در کسانی که مکمل انتی اکسیدانی مصرف می‌کنند مورد وارسی قرار دهد.

ویتامین B9 چیست و در چه غذاهایی وجود دارد؟

اقسام ویتامین B و خاصیت آنان

کولین چیست و چه خواصی برای بدن دارد؟

علائم کمبود ویتامین b12